SPECTRA (van de makers van 2ndInfluenZ) heeft in de tweede voorronde duidelijk gemaakt dat er in de popmuziek veel valt te beleven. SINGER-SONGWRITERS dit keer. En om appels en peren niet te gaan vergelijken en nieuwe doelgroepen te bedienen houdt SPECTRAhet iedere voorronde op een andere specifiek genre uit de hedendaagse popscene. Die tweede voorronde in popcentrum De Klomp in Ovezande liet dan ook maar gelijk zien en horen dat binnen die genres weer alles mogelijk is en grenzen in de hedendaagse pop niet lijken te bestaan. Maar de afbakening singer-songwriter biedt houvast. Vooral singer-songwriters grijpen terug op roots. Het vertalen in woord en klank is een kunst op zich.
Geert van Oorschot bewijst dat direct al als hij eigen teksten en muziek op speelse manier de zaal in slingert. Jazzy melodielijnen en op en top vrolijk en luchtig, zelfs als er wat drama aan te pas komt. Anderhalf jaar na zijn debuut en derde plek bij de Kunstbende is hij ondanks zijn leeftijd (16 jaar) al een echte podiumpersoonlijkheid. Hij voelt zich blijkbaar als een vis in het water op welk podium dan ook. Bij Classic!Fever nam hij snel stap na stap en bij SPECTRA betaalde zich dat uit in een finaleplaats. Als hij in dat tempo doorgaat kan meer succes bijna niet uitblijven.
Tabitha Wagenvoort heeft als eenling haar eigen band, maar vooral haar eigen wereld om in mix van poëzie en klanken een sfeer uit te drukken. Onder de naam Chaotic Harmony gaf ze bij Spectra een try-out op een poppodium. En dat riep bij jury en publiek bewondering op. Ze stelt zich kwetsbaar op door in haar gesproken teksten ziel en zaligheid op een filosofische manier bloot te leggen. Het dwingt tot luisteren, ook door de onverwachte wendingen die ze weet te creëren. Haar benadering van het ‘spoken word’ genre moet nog groeien, vooral wat de muzikale invulling op het keyboard betreft, maar met Chaotic Harmony heeft Tabitha wel iets bijzonders handen.
Tim Gorter keert als solist terug in De Klomp na al bij de eerste SPECTRA voorronde POP & ROCK met zijn band The Venues een juryprijs te hebben geïncasseerd. Dit keer blijft het bij de publieksprijs, maar maakt hij wel duidelijk een goede songsmit te zijn. Hij laat de echo’s van helden als Paul Weller en Richard Aschcroft (The Verve) lekker doorklinken. Ook alleen met stem, gitaar en songs met uitgesponnen melodielijnen blijven de nummers van The Venues sterk overeind. Een betere reclame om naar de aangeklede versies op de demo CD (‘The feelings of the mask we can’t describe’) van The Venues te luisteren kun je niet afgeven.
Vuur op de Klappijl begon als trio en eindigde als kwartet met de toevoeging van Veerle Koens als zangEres en saxofoniste. Dat was wel hebt beste dat de band liet horen. Daarvoor was het zoeken naar een stijl die het midden hield tussen funky en grappig. Als dat laatste naar de achtergrond verschuift en plaats maakt voor bijvoorbeeld ‘serieus en ingetogen’ valt wellicht alles beter op een plek. De drie jongens kunnen muziek maken en het talent van Veerle tilt dat direct naar een mooie hoogte, maar er is nog wat speurwerk nodig om alles er uit te halen wat er in zit. Misschien dat ze op vrijdag 2 december bij Hooi!Koorts in Westkapelle daar meer van laten horen.
Het 3FM Serious Talent Rachèl Louise diende zich als een echte special act aan. Mooie en elastische stem, bijzondere liedjes en een spanende setopbouw. Met een erg getalenteerde broer (Colin) op percussie en gitaar kan ze balanceren tussen uiterst gevoelig tot uitbundig. Na een Amerikaanse muziekstudie terug in Nederland klinkt ze behoorlijk internationaal en zelfverzekerd, ook al is ze nog maar begin 20. Ze lijkt klaar voor de stap naar grotere festivals of theaters. Eerst nog als support act van Dotan, maar het kan niet uitblijven dat ze zelf (als een nieuwe Laura Jansen?) met haar muziek het publiek de zalen binnen krijgt.