“Wij zijn opgericht uit pure noodzaak”, zo stelt gitarist Max van den Hout. Zijn huidige band is een doorstart van zijn vorige waar de zanger het voor gezien hield. “Door zijn vertrek kregen de overige bandleden, Peter van Oudheusden, Erik Dera en ikzelf, de kans en de ruimte om onszelf optimaal te ontplooien. We wilden dé muziek maken die we zelf ook zouden willen luisteren en ontdekken. De muziek die wij vonden dat wij die op dat moment wilden en moesten maken. Daarnaast heb ik mijzelf groen en geel geërgerd aan de bandjes die ik overal zag en tegen kwam. Het was tijd voor een tegengeluid. The Surs is dat tegengeluid. Zowel voor mijzelf als de rest van de band.”
De gitarist is bevlogen en vast van plan om met The Sures Nederland te veroveren. Hoewel hij weet dat dit geen gemakkelijke opgave is. “Er is een publiek voor onze muziek, maar die is moeilijk te vinden en in Nederland zeer schaars. Mensen luisteren pas naar je muziek als een bepaalde elite zegt dat je liedjes helemaal de shit zijn. Er zijn zoveel bandjes en iedereen kan tegenwoordig goedkoop en snel dingen opnemen. De middelmaat neemt alleen maar toe en oppervlakkigheid is de standaard geworden. Muziek is een versnapering. Een McDonalds-uitje! Je moet als band heel hard schreeuwen en overal aan mee doen om überhaupt gehoord te worden.”
De schreeuw van The Surs luistert naar de naam ‘Persona’. De debuut cd van de band. Het is volgens de snarenplukker een eerlijk en goed album geworden.
“ ‘Persona’ betekent letterlijk masker, spreekbuis of rol die je jezelf aanneemt op sociaal en maatschappelijk gebied. De plaat gaat dan ook over onze persoonlijke worstelingen met de tijd, onszelf en de confrontatie hierin met onszelf en/of de ander. Letterlijk uitleggen wat de songteksten daadwerkelijk betekenen gaan we niet aan beginnen. We proberen het heel erg open voor interpretatie te houden. Die teksten zijn geschreven, omdat ze op dat moment geschreven moesten worden en deze spreken hopelijk sterk genoeg voor zichzelf. Het verklappen, verklaren of uitleggen zou de ontdekking, herkenbaarheid voor een ander in de weg staan. Persoonlijk geeft het mij het grootste luisterplezier als ik naar tachtig keer luisteren ontdek waar de songs écht over gaan.”
Dat Nederland misschien wel te klein is voor de stijl muziek die de groep maakt - “Kort en makkelijk gezegd maken we gewoon doodordinaire alternatieve rock.” - blijkt wel uit het feit dat er interesse is uit Engeland. “Tijdens onze albumrelease show in de W2 Concertzaal in Den Bosch stond er bij toeval een zeer enthousiaste Engelsman in de zaal. Die vond onze muziek en show zo indrukwekkend dat hij ons uit passie naar London wilde halen. Onze zanger heeft vervolgens meerdere malen met hem afgesproken, daarna zijn we met hem in de kroeg gaan zitten en dat klikte ook heel erg goed. De volgende ochtend is hij naar London getrokken en is hij als de bliksem mensen achter hun kont aan gaan zitten. Een paar weken later kregen we te horen dat hij deze optredens voor ons had geregeld. Het is een behoorlijke investering, maar we hopen er op dat het niet voor niets is geweest.”
The Surs speelt zondag in ’t Beest te Goes tijdens het 3voor12/Zeeland minifestival