Aan de piepjonge Belgen van Corpse Multilation om het bal te openen. Voor een handje vol toeschouwers wordt er fanatieke death metal de zaal in geslingerd. De geluidsinstallatie heeft het voor de eerste keer moeilijk en zal nog heel wat te verduren krijgen. Maar het half uur dat de band krijgt wordt optimaal benut. Een knappe prestatie.
Een van de twee Nederlandse bands, tussen al het Belgisch geweld, is Rotten. De band uit Roosendaal beschrijft zijn muziek als death metal met een zieke twist. En daar is niets van gelogen. Vooral zanger Robbert heeft een bijzonder diepe en ziekelijke grunt. Iets wat de muziek meer dan ten goede komt. Het aanwezige publiek kan de set van deze Brabanders zeker waarderen.
Endless Cycle is een beetje de vreemde eend in de bijt. Hun progressieve death metal kent namelijk het meeste melodie van alle bands. De met seventies hardrock doorspekte death metal zit verder wel goed in elkaar. Zeker na het geweld van de twee eerste bands is het toch een soort fijn bijkomen met zoveel melodie. En denk nu niet dat deze Zeeuwen een soort pauzemuziek maken, integendeel. Ook hier wordt flink door geramd. Endless Cycle is een echte metal band, maar met een bijzonder eigen smoel.
Zoveel melodie als Endless Cycle kent, zo weinig heeft Leptotrichia daar mee op. Deze vier Belgen trakteren de zaal op een potje goregrind waar de honden geen brood van lusten. Hun geluid is massief als een ijsberg bij min 50. Hard, chaotisch en totaal stuurloos dobbert de boot met dit grind-orkest aanboord dan ook richting het eind van hun set. De Titanic is er niets bij, want zinken doen ze. Duidelijk een gevalletje love it or hate it. Het merendeel van het publiek kiest voor het laatste. Maar het groepje echte liefhebbers voor het podium kan er geen genoeg van krijgen.
Terwijl het aantal toeschouwers gestaag toeneemt maakt Fractured Insanity zich klaar. De old-school death metal band uit Brugge opereert sinds kort zonder bassist. Iets wat nauwelijks opvalt door slim de ene gitaar laag en de andere hoog te stemmen. Fractured houdt van hard en snel, een combi die deze avond zeker werkt. Daarbij hebben ze in frontman Bert Geuns een grote troef. Zijn grunt komt werkelijk uit zijn tenen en is de kers op de taart in de aller vernietigende pot metal die deze heren ten gehore brengen.
Als hoofdact mag In-Quest hun furieuze death metal op het publiek loslaten. The Lane is toch aardig volgelopen met liefhebbers. Het merendeel van de metalheads is ook volgelopen, waardoor de sfeer lekker los is. Even als de nekken van de meest fanatieke headbangers. De geluidsinstallatie is om in metaltermen te blijven het bokje. De brute kracht van alle acts kan het apparaat duidelijk niet aan. De Belgen hebben dus een geluid om te huilen. De show is echter strak en het spelplezier groot waardoor de boodschap toch overkomt. Een waardige afsluiter van een lange maar mooie metaldag.