Amerikaans gevoel met The Blackberry Bushes Stringband en The Baldrick Brothers in 't Beest

Je waande je even in een plattelandskroeg in Noord-Amerika

Tekst: Wannes Castelijns Foto's: Andre Joosse ,

Deze avond werd aangekondigd als iets bijzonders en dat was het! The Baldrick Brothers trapten af met vrij gangbare muziek, maar het bijzondere kwam van wat verder. De Noord-Amerikaanse band The Blackberry Bushes Stringband is een hele mond vol, maar die mond gaat bij het luisteren vanzelf open staan.

Je waande je even in een plattelandskroeg in Noord-Amerika

Vijf mannen stappen het podium op en starten met een cover van Elvis en vervolgens één van Johnny Cash, twee Amerikaanse bekenden. Daarmee is de toon van The Baldrick Brothers gezet: de muziek is voor een breed publiek herkenbaar. Een band die er zo te horen een goede sfeer van kan maken, van een bruiloft tot een bomvolle dranktent. De muziek is wel toegankelijk maar zeker niet zoetjes, er komen stevige bluesrocknummers aan bod. De zanger nipt zo nu en dan even van zijn dranktin om vervolgens met nog meer overgave zich in de nummers te storten. Het publiek waardeert het maar wil nog niet helemaal los. Misschien dat de rustgevende schemerlamp op het podium het publiek bij een huiskamerconcert waant.

Na een korte pauze komt er een wat schuchtere band het podium op, The Blackberry Bushes Stringband. Twee jonge vrouwen, of misschien beter gezegd meisjes, in het midden tussen twee heren. Bij het starten van de zang wordt je als luisteraar blij verast, overgoten in warme diepe tonen met een plat Amerikaans accent. Vanaf dat moment kun je je niet voorstellen dat je gewoon in Goes staat. Beide dames hebben twee verschillende, maar elkaar goed aanvullende stemgeluiden. Het doet denken aan duetten tussen Dolly Parton en Emmylou Harris, maar deze dames zijn nog lang niet zo grijs. Toch draait het hier zeker niet alleen om de zang, de bandleden bespelen een viool, mandoline, en een contrabas. De dames spelen respectievelijk banjo en akoestische gitaar. Er bestaat een afwisseling tussen rustige countrynummers en nummers met een bluegrass tempo. Bij deze laatste categorie worden de vingervlugheid en de soepele polsen zeker op de proef gesteld, er wordt getokkeld met vuur en vol enthousiasme. De nummers zijn om de verschillende instrumenten heen geschreven. Terwijl bij het ene nummer de bas de duidelijke ‘boventoon’ heeft is dat bij het volgende nummer weer de mandoline, viool of banjo. Ook de bassist kan zingen, maar het acapella nummer van de twee dames springt er vocaal met kop en schouders bovenuit. Zij zingen dit nummer op een bijzondere wijze tweestemmig wat de zaal in verroering brengt.

Een heerlijke akoestische band; Noord-Amerikaans folky met alles erop en eraan! En dat uit dé grunge stad, Seattle.