Het is dik in de twintig graden als om 11 uur de poorten van het festival open gaan. Na een complete checkup van de security maar snel een plekje in de schaduw opzoeken. Als snel annexeert 3VOOR12/Zeeland een tafel in de schaduw, gereed om verslag te doen van een bijna tropisch Vestrock.

Opener is de winnaar van de Vestrock Rally. GoGo Yubari speelt catchy maar rauwe indierock gedoopt in een blues sausje. Een fijne opener van de dag. 

Eva Auad neemt plaats achter haar piano en brengt het publiek in de stemming met haar jazzy songs. Lekker om bij te relaxen in het zonnetje met een ijsje. Eva speelde al eerder op Concert at Sea en ze komt niet onwennig over op zo’n groot podium. Ze heeft er duidelijk plezier in en is erg muzikaal. Qua stem en composities doen de nummers me het meest aan Tori Amos denken. Eva heeft een goede zangstem, al is deze af en toe nog niet helemaal stemvast. Maar dat is een kwestie van blijven oefenen, en daar is de komende tour met een voltallige band een mooi begin van. Ik zou haar over een jaartje dan ook graag nog eens terugzien. (JS)  

Suarez is in mijn ogen een echte festivalband. Hun vrolijke en zomerse popnummers met invloeden van country tot ska weten bij iedereen wel een glimlach op het gezicht te brengen. Deze band kan als geen ander het festivalgevoel naar boven toveren. De drie gitaristen en twee drummers zijn allen rasmuzikanten die zelf ook enorm genieten van het optreden. Er is veel interactie met het publiek, die, ondanks de Franstalige teksten, uit volle borst meezingt met de “lalala’s” en “yeah yeah’s”  die veelvuldig in de liedjes zijn verwerkt. Laat de zomer maar komen! (JS)

Later op de middag speelt Mintzkov op het hoofdpodium. De Belgische band heeft een grote fanclub meegenomen en de meezingende fans worden steeds enthousiaster en trekken ook de andere toeschouwers mee. De muziek, in hetzelfde straatje als Placebo, swingt en rockt en daardoor wordt het zanger Philip Bosschaerts vergeven dat hij bij het laatste nummer zijn tekst vergeet. Hij herpakt het gevoelige begin van het slotnummer Open In Fire terwijl de rest van de band achter hem schaart om de set knallend af te sluiten. (CvZ)

Het Vestrockpubliek heeft het zwaar. Bij de vrolijke noten van Das Pop is het moeilijk om de heupen niet te bewegen. Met klotsende oksels handen de lucht in omdat zanger Bent van Looy, gestoken in een knalgeel eighties pak, dat bij je los maakt. Zijn wuivende kuif en de blije popmuziek maakt de feeststemming compleet en laat je zwetend en uitgeput achter als de band van het podium verdwijnt. (CvZ)

Als de populariteit van een band gemeten moet worden aan de mobieltjes in de lucht bij een show dan wint Racoon vandaag de wedstrijd. Werk van het nieuwe album Liverpool Rain wordt afgewisseld met de kaskrakers Love You More en Happy Family, die voor een waar meezingspektakel zorgen. Ook de festivalhit Feels Like Flying passeert de revue en de zon lijkt door de positieve energie van de band nog harder te schijnen. (CvZ)

Naast de rock en pop van de dagprogrammering is het ’s avonds tijd voor de snoeiharde electro van Krach, Goose en Shameboy. Voor sommige bezoekers is Goose toch net iets te hard, maar bij de harde kern ontstaan extatische taferelen door de bliepjes en de pompende basstonen die dwars door de speakers schallen. (CvZ)

Op verzoek van Triggerfinger hebben alle mooie vrouwen op de voorste rijen plaatsgenomen en iedereen wacht uitgelaten op de moddervette rockshow die men van Triggerfinger kan verwachten. Als de mannen eenmaal op het toneel verschijnen, wordt de spanning nog wat verder opgebouwd met een lange intro. Dan barst het gitaargeweld los, en man wat zijn de heren weer op dreef vanavond, het lijkt wel alsof ze zich elke avond weer weten te overtreffen. De band weet het publiek in vervoering te brengen met opzwepende drums, zingende gitaren en de bezwerende stem van Ruben Block. Geen moment zakt de spanning in, de ene hit volgt na de andere en het publiek juicht, danst en speelt air-guitar alsof haar leven er vanaf hangt. Niet alleen de zanger is een echt podiumbeest, ook de drummer en bassist tonen interactie met het publiek, die hier elke keer weer met luid gejuich op antwoord. Als de show tenslotte tot zijn einde is gekomen wordt dan ook unaniem om een toegift gesmeekt. En die komt er. Alleen is dit niet de knaller waar het publiek om smacht, maar een slow nummer waar iedereen een beetje verloren bij staat. De toegift voegde dus niet zo veel toe, maar over het algemeen stelde Triggerfinger het publiek zeer tevreden met dit optreden.  (JS) 

Nadat Triggerfinger de festivalweide in extase heeft achtergelaten vraag je jezelf af of dit niet de ideale afsluiter was. Aan deze Belgen de eer om Vestrock af te sluiten: Shameboy is een act die garant staat voor een stomend, zweterig en dansbaar eind van een zonnig festival. Shameboy heeft genoeg in huis om de weide nog een laatste keer flink los te laten gaan, zelfs na hoofdact Triggerfinger. Verschuild achter een majestueuze podiumopstelling laat Shameboy een mix van beats, bass en melodieën over de buitenvest los die de bewoners van de omliggende bejaardenhuisjes nog enkele uren uit hun slaap zal houden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Goose heeft de groep weinig herkenbare nummers met meebrulbare refreinen in huis, maar dat is op zich geen probleem voor deze positie op de affiche: zolang er maar gedanst kan worden. En daarvoor is Shameboy de juiste man op de juiste plaats op de juiste tijd. (NV)

Hoewel de lente dit jaar al zonnig was heeft Vestrock het dit jaar echt getroffen. De hele dag een warme zon op het bolletje afgewisseld met een verkoelend windje. Het mooie weer draagt zeker bij aan de uitstekende stemming op het festival. De gangmakers zoals Suarez, Das Pop, Racoon, Blaas of Glory, Goose en de kers op de taart Triggerfinger profiteren daar optimaal van: handjes de lucht in en meebléren maar!

Verslag KinkFM stage

Tekst: Carmen van Zijl, Janna Schoonakker, Nikkie Vinke, Andre Joosse
Foto’s: Rene Kauwenbergh, Sven Dullaert, Andre Joosse