Local Hero Backlash is al lang geen onbekende meer in de Zeeuwse metalscene. De set opent een beetje rommelig, maar nadat zanger Brian Martens zijn eerste brullen de ruimte in slingert komt de Backlash machine op gang. Ik krijg onvervalste old-skool trash metal te horen. Backlash heeft sinds hun terugkeer in 2008 nog maar 1 gitarist, en dat is te horen. Een tweede gitarist zou voor de muziek van Backlash niet verkeerd zijn. Aan het eind slaat toch een beetje de verveling toe, omdat je wat gelaagdheid mist in het gitaargeluid. In tegenstelling tot het gitaarspel weet bassist Patrick Hoogstrate tot het eind mooie en interessante basloopjes door de zaal te slingeren. Ik miste wel wat van het vette drumgeluid wat ik normaal van Backlash gewend ben, maar dat komt waarschijnlijke doordat drummer Tim Roijers op de drumkit van Hatespere speelde. De ritmesectie van Backlash staat overigens als een huis, echter blijft het contact met het publiek wat achter. Het schuchtere publiek staat ook wel erg ver naar achteren, en lijkt te wachten op Hatesphere. Een handvol headbangers heeft hierdoor wel de ruimte om lekker los te gaan. Na 11 energieke nummers komt de Backlash machine weer tot stilstand.

Het Deense Hatesphere, de death/trash metal band rond gitarist Peter Lyse Hansen, staat al klaar als een deel van de bezoekers nog buiten een sigaretje aan het doen zijn. Het intromuziekje zijn dan ook geen standaard dreigende metalgeluiden, het heeft wat weg van een intermezzo. Hierna vullen de volgetatoeëerde muzikanten Brogum met de eerste dreigende klanken, en al snel komt er een muur van geluid binnen. Persoonlijk ben ik benieuwd naar drummer Mike Park, die hiervoor bij Mercenary een heel vet drumgeluid produceerde, en sinds 2009 bij Hatesphere speelt. Ik word niet teleurgesteld, de snelle drums beuken de ruimte in en het ritme blijft tot het einde superstrak. Hatesphere is in tegenstelling tot hun naam, een band die een ontspannen sfeer uitstraalt en direct contact heeft met het publiek. De nieuwe zanger Esben Hansen vraagt regelmatig het aanwezige publiek naar Nederlandse woorden. “Hey, say something funny in Dutch”. Iemand uit het publiek roept “droplul”. “Okay, droplul… droplul, what the fuck is droplul?” De zaal kan er wel om lachen. De band laat zien al veel podiumervaring te hebben, en zetten een energieke show neer. Met de voornamelijk melodieuze trash metal laat Hatesphere zien een echte live band te zijn, die met gemak ook op de grotere festivals kan staan. De kwaliteit van de nummers zijn gewoon goed en door de charismatische muzikanten zetten ze een “happy feeling” neer. De muziek is complex en de riffs zijn krachtig. De solo’s van beide gitaristen zijn indrukwekkend, waardoor de muziek van Hatesphere boven de gemiddelde trash-metal band uitstijgt. Het is verbazingwekkend hoe goed zanger Eben Hansen nog bij stem is aan het eind van de set, hij lijkt alle energie door zijn strot te duwen. Heb je Hatesphere gemist? Op 15 juli spelen ze nog in Hoofddorp.