Afgelopen Zaterdag was de eerste editie van Kluspop in Kloetinge. Hoewel het flink waaide en het water eerder die dag nog met bakken uit de hemel kwam, troffen we bij aankomst een handje vol dappere bezoekers aan die niet van plan waren zich door een klein beetje regen en wind weg te laten jagen. Het festival is groots opgezet, zeker voor een eerste keer. Het podium is groot en de geluidsinstallatie is professioneel. Op het terrein vinden we twee bars, drie eettentjes, een toilet gebouwtje en zelfs ingehuurde beveiliging. Het moge duidelijk zijn dat de organisatie is voorbereidt op behoorlijk wat publiek, maar voor alsnog is het nog erg rustig in Kloetinge als Valkenburg & Houg het eerste nummer inzetten.

Sommige nummers die aanvankelijk geschreven worden voor Scarabee blijken soms niet in het repertoire van de band te passen, en een half jaar geleden kwamen Tijs Valkenburg en Dave Houg op het idee om een akoestisch project te beginnen waarin ze deze nummers alsnog kwijt konden. Het resultaat mag er zijn, want de akoestische britpop nummers zijn een genot om naar te luisteren – zeker als ze vertolkt worden door de stem van Tijs Valkenburg. Je kunt jezelf afvragen of de act wel volledig tot zijn recht komt op een openlucht festival, terwijl de muziek meer gemaakt lijkt te zijn voor in een knusse kroeg. Ook laat de zanger af en toe nog wel eens een steekje vallen – maar het is hoe dan ook een knappe prestatie wat de heren ons na slechts een half jaar oefenen hier laten zien, en ik ben dan ook erg benieuwd wat we in de toekomst nog van dit duo mogen verwachten!

Gork A27 had kort van tevoren afgezegd en dus moest er in slechts een paar uur tijd een vervanger worden gevonden. Deze vervanger komt in de vorm van The Venues, een Goese britrock band die pas voor de derde keer optreedt. Hier is echter weinig van terug te zien, want de band speelt strak en overtuigend. De rauwe, haast punk-achtige stem van de zanger past perfect bij het genre en maakt het geheel tot iets speciaals. Akkoord, in het begin komt een en ander nog wat onzeker over, en als de zanger tussen de nummers door iets probeert te zeggen praat hij zichzelf af en toe op hilarische wijze vast – maar als de onzekerheid weg is staat het geheel als een huis, en weet de band het aanwezige publiek zonder problemen te overtuigen.

De Brabantse band Back at Seven kreeg de meeste stemmen tijdens de voorrondes van Rock over Halsteren, en hoewel deze band in Brabant dus al wel enige naam heeft gemaakt zijn ze in Zeeland nog niet erg bekend. Waarom ze de meeste stemmen kregen wordt echter al snel duidelijk, want het geheel klinkt erg strak en energiek. Vooral de volle soul-achtige stem van de zangeres is geweldig, en de combinatie met de katachtige uithalen maakt het geheel tot iets erg speciaals.

Dan is het de beurt aan Tuxedo Bandido, het volgens eigen zeggen van “Corny Island” afkomstige trio. De muziek is moeilijk in een woord te beschrijven, maar doet misschien nog wel het meeste denken aan de Fun Lovin' Criminals. Het klinkt in elk geval vol, strak en professioneel, en vooral de podium act maakt het helemaal af. De grote, glimmende gitaren, de smokings en de wijnkoeler op het podium – alles past bij elkaar. Speciaal voor Kluspop vliegen de jingles van diverse bouwmarkt-commercials het publiek om de oren, evenals het intro van 'eigen huis en tuin'. Het geheel is zoals altijd leuk, klinkt goed en met een flinke dosis humor. Wel vind ik het jammer dat de band niet met erg veel nieuws bezig lijkt te zijn, want het optreden lijkt nog erg veel op de set van twee jaar geleden. Bovendien vind ik het nog altijd jammer dat de drums en blazers van band af komen, waardoor je je af en toe afvraagt wat nu live wordt gespeeld en wat nu van de cd komt.

De bandleden van de acht-koppige coverband Bad Hair Day zijn inmiddels echte routiniers, en ze weten dan ook zonder problemen de eerste voetjes van de vloer te krijgen. Nummers van onder andere Abba, Anouk, John Bon Jovi en Willy DeVille komen voorbij. Helaas is het nog steeds erg rustig op het festival, en vooral bij een band als dit zou het toch leuker geweest zijn als het iets drukker was geweest. Het publiek probeert er echter het beste van te maken, en er wordt vrolijk voor het podium gedanst.

Er zijn maar weinig betere afsluiters denkbaar dan The Old Firm. Deze doorgewinterde band maakt buitengewoon dansbare Ierse folkrock, en weet de feestsfeer probleemloos verder op te stoken. Steeds meer mensen gaan dansen, en zoals altijd bij The Old Firm is het gezellig, de muziek is vrolijk, catchy en dansbaar, en verveelt geen moment.

Het probleem met de eerste editie van dit festival lijkt dan ook vooral de opkomst te zijn; want hoewel ik schat dat er tegen het einde toch zo'n 200 bezoekers aanwezig waren, zou het festival een stuk leuker geweest zijn met een volgepropt pleintje. Aan de organisatie lag het in elk geval niet; faciliteiten in overvloed, het geluid was prima en de overgang tussen de verschillende bands verliep op rolletjes. Waarom dan zo weinig bezoekers? Wie zal het zeggen... Misschien was het het slechte weer, de grote concurrentie tijdens dit drukke festival weekend of de onbekendheid van dit kersverse festival. Ik heb in ieder geval genoten, en ik hoop dan ook dat we volgende jaar een vervolg kunnen verwachten – als het kan met iets meer bezoekers.