Op het eerste gezicht zou je denken dat Souljacker de zoveelste metalband is. Met Elton Boussen (Badly Preserved) Eddy de Putter (Mindlink), Renzo van Poucke (Mindlink) en Niels Tieleman in de gelederen is de link namelijk zo gelegd. Het eerste gehoor geeft gelukkig direct een andere indruk: Deze formatie brengt alternatieve rock, met cleane zang en veel melodie. In het begin van de cd tenminste. Naarmate de plaat vordert wordt het donkerder en donkerder, als een kort maar heftig onweer. Om na die bui weer in het zonnetje te eindigen.
Bij opener ‘Today’ is er nog weinig aan de hand. Het nummer staat bol van de Muse invloeden, maar geeft direct weer dat we met prima muzikanten te maken hebben. Niet het beste nummer vind ik, maar wel een goed visitekaartje. Nadeeltje is wel dat mensen die niet echt verder luisteren dan deze track, direct denken dat ze met een Muse-kloon te maken hebben. Al komt de stem van Elton toch niet in de buurt van Matthew Bellamy.
Souljacker is een veelzijdige band zo maken het gedragen ‘Hero’ en het pakkende ‘Have To Stay’ snel duidelijk. Na deze drie nummers begint de lucht langzaam te betrekken en komt langzaam de metalkant van de bandleden bovendrijven.
‘Whore’ betitel ik als beste nummer van het album. Het begint rustig maar ontpopt zich als een mooi donker rocknummer met een vet muzikaal intermezzo. De sample van Edward O Wilson, gequote uit zijn boek ‘On Human Nature’, geeft het nummer echt diepgang. Het is Elton zijn frustratie over de vervlakking van de popcultuur en de maakbaarheid van artiesten door programma’s als Idols en The Voice, en die is goed hoorbaar.
Het onweer komt dichterbij in ‘Caroussel Du Folie’. Het geluid blijft donker en heel voorzichtig sijpelen er wat meer hardere invloeden door. ‘Sugar Coated Plastic Doll’ verhaalt over de Paris Hiltonnen van deze wereld. Terwijl het instrumentale, Aryeon-achtige ‘Garden Of Hearthen’, de stilte voor de storm is. Die ontbrandt volledig in het laatste deel van ‘Daddy Left’. Waarin Elton laat horen dat hij een prima zanger, terwijl de rest van de band lekker los gaat in een bijna funky afsluiting.
Kort maar heftig, want in ‘Leave My Home’ klaart het al iets op. Faith No More-achtige riffs houden het stevig maar zorgen er ook voor dat je als luisteraar makkelijk acclimatiseert richting het einde van de plaat, waar de Muse invloeden weer opduiken. ‘Contraception’ heeft door de dubbele gitaarpartijen wel iets weg van de recentere nummers van Europe of aanverwante hardrock. Afsluiters ‘Unfinished Story’ en het meezingbare, rockende,‘Join Us’ laten weer meer de Souljacker van het begin van deze plaat horen.
Azijnzeikers zullen vast wat te zeuren hebben over dit debuut en schoonheidsfoutjes staan er zeker op: wat vlakke productie misschien? De zang iets te veel bovenop, in plaats van in de mix? Ach, je moet als band toch verbeterpunten hebben. Al met al laten deze heren horen dat ze veelzijdige nummers kunnen schrijven. Daarbij hebben ze hun plaat een mooie opbouw gegeven. Wat maakt dat ‘Souljacker’ over het geheel een prima alternatieve rockplaat is. Daar mogen ze best trots op zijn.