Interview met Tonnie Dieleman

In gesprek met het gezicht achter Avonduren

Tekst: Justin Faase ,

Het Avonduren concept is in een jaar tijd uitgegroeid tot een serie huiskamer concerten waar nauwelijks een kritische noot bij is te plaatsen. Volgende week zondag vindt er een voorlopige climax plaats met een groots kleinschalig festival. 3VOOR12/Zeeland interviewt de man achter Avonduren.

In gesprek met het gezicht achter Avonduren

Volgende week zondag 28 november viert Avonduren feest met een festival, waarbij niet minder dan tien verschillende acts hun kunsten zullen vertonen. In een jaar tijd is het concept met intieme optredens in een huiskamersetting uitgegroeid tot een volwaardige serie dat onder de trouwe volgers veel waardering oogst. Het wordt eens tijd om de persoon achter Avonduren eens aan de tand te voelen. 3VOOR12/Zeeland schoof aan bij Tonnie Dieleman, de immer gezellige en vriendelijke programmeur, boeker, gastheer, beheerder, postertekenaar, en algehele regelneef van Avonduren.

De vraag die op ieders lippen brandt is natuurlijk waarom je Avonduren bent begonnen als je ook al programmeur bent van een ander podium in Middelburg, De Spot.

“Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Ik had een act geboekt die ik niet in De Spot vond passen. Zo’n relatief grote zaal heeft namelijk een heel andere sfeer dan een huiskamer. Daarnaast wilde ik iets met mijn eigen muzieksmaak doen, iets wat ook niet altijd lukt in De Spot. Om het plaatje compleet te maken heb ik er een concept van gemaakt.”

Hoe kwam je bij de Galerie Revolution 100.000etc van William Verstraeten terecht?

“Ik drink er altijd koffie, iets wat ik iedere Middelburger kan aanbevelen. De galerie is een prachtige ruimte en ademt creativiteit en gezelligheid. Bovendien zijn William en Marijke ontzettend aardig, en kunnen ze de muziek zelf ook waarderen. Ik hoefde niet verder te zoeken.”

Is het Avonduren concept financieel wel haalbaar, zonder subsidies grote aantallen bezoekers? Komen de artiesten voor een schijntje spelen soms?

“Avonduren wordt in zijn geheel bekostigd door de kaartverkoop. Dat levert geen grote bedragen op, maar de kosten van overhead zijn dan ook miniem. Er is geen dure programmeur die een riant salaris krijgt betaald, geen geluidsman of iets dergelijks en de artiesten komen zonder gevolg en met weinig apparatuur. Er wordt gekookt voor de artiesten en ze slapen boven de galerie. Hiermee spaar je een hoop kosten uit, waardoor het toch mogelijk is om een muzikant die bijvoorbeeld de avond ervoor in Paradiso speelde, naar Middelburg te halen. Als je puur naar de vergoeding voor de muzikant zelf kijkt, denk ik niet dat ze minder betaald krijgen voor een optreden in Middelburg dan in Amsterdam. De overhead bepaalt een groot gedeelte van het bedrag wat er voor een optreden betaald moet worden. 

Hoe gaat het boeken van een act voor Avonduren in z’n werk?

Vrij eenvoudig: je belt met een boeker, of de boeker belt jou. En dan kom je iets overeen of niet. Daarnaast bevindt Avonduren zich in een circuit van andere concepten met huiskamerconcerten, zoals Tinymusic en In De Kringloop. Daar wissel ik dan weleens wat contacten mee uit. Bart van Brogum komt ook regelmatig met leuke mogelijkheden op de proppen, zo ook Geert van The Black Atlantic. Maar ook zonder connecties is het makkelijker dan je denkt.”

Wat is de kracht van Avonduren?

“De muziekwereld is een rare, waar het vaak om geld draait. Een boeker als Belmont Bookings, waarmee ik veel samenwerk, is een uitzondering. Zij hebben echt passie voor de muziek. Bas van Belmont heeft een bezoekje gebracht aan de locatie van Avonduren en weet precies wat er zou passen. Passie zie ik ook bij William en Marijke en dat heeft zonder meer zijn weerslag op de sfeer bij Avonduren. Het sociale gebeuren wanneer heel de familie aan de maaltijd zit vlak voor een optreden, dat vinden de artiesten helemaal geweldig. Het publiek wordt min of meer ook gedwongen om zich anders te gedragen dan bij een optreden in een concertzaal. Je kunt je bij Avonduren moeilijk onttrekken aan de muziek. Je moet wel luisteren en als je naast elkaar op het vloerkleed zit kun je ook niet ontkomen aan het sociale, het vriendelijke. Het is één grote familie. Avonduren trekt om die redenen echte muziekliefhebbers en geen publiek die gewoon een muziekje op de achtergrond wil bij het drinken van een biertje. Liefde. Ja, Avonduren draait om liefde. Eigenlijk horen optredens in het dagelijks leven thuis. Niet als een uitje. Het moet als een huiskamer zijn, sociaal. Het voelt goed om muziek in huis te hebben.”

Zijn er om die redenen ook beperkingen in de muziek? We zien vaak eenzame singer-songwriters op het onversterkte programma staan.

“In principe zijn er geen beperkingen. Dat bewees het versterkte optreden van de psychedelische stonerrockband Capital Sentimentalwel. Wel vind ik kwaliteit zwaar wegen en heb ik het liefst een internationale artiest. Het voorprogramma speelt dan zonder gage. Lokale artiesten zoals Jay Minor en Erik Borgård maken hier graag gebruik van. Het is gaaf om bands met een kaal geluid te zien spelen: heel oorspronkelijk en zonder ruis ertussen. Een akoestisch optreden is daarom belangrijk, maar zeker niet essentieel. Ik zou ook niet weten waarom er bijvoorbeeld geen noise-act bij Avonduren zou passen. Natuurlijk trekt zoiets minder publiek, maar ik ben ervan overtuigd dat zolang je alles met liefde brengt authenticiteit uitstraalt en daar komen vanzelf liefhebbers op af. Zonder authenticiteit val je al snel door de mand. In die zin ben ik zeker bereid met Avonduren muzikale grenzen te verleggen.”

Je tekent altijd zelf de posters en kaartjes voor de optredens. Heb je op tekenen gezeten?

“Nee hoor, dat is gewoon voortgekomen uit noodzaak. Ik ga gewoon zitten tekenen en dan kleur ik nog een paar hartjes in met de stiften van mijn kinderen. Die hartjes en dat rode staat voor die liefde waar ik het al eerder over had. En omdat het met liefde is gedaan durf ik de posters ook wel op te hangen. Wat ook vaak terugkomt op de posters is de kauw. Dat is een eigenwijze vogel die veel in Middelburg voorkomt. Ik vind dat wel passen bij Avonduren. Het maakt de posters ook herkenbaar.”

Heeft het aankomende Avonduren festival een speciale reden?

“Ja en nee. Ik ben van mening dat wat er op festival gebied wordt georganiseerd in Middelburg dingen soms te groot, te breed en organisatorisch te wijd worden aangepakt. Ik wilde iets kleinschaligs, zodat je niet met teveel andere dingen dan muziek bezig bent. Ik had in de eerste instantie alleen Elephant Micah geboekt, maar dat is dus uitgegroeid tot een festival. Mede dankzij de mooie locatie van de galerie, dat allerlei bijzondere ruimtes heeft die nu ten volle benut kunnen worden. Middelburg is sowieso een prachtige stad; ik zie in de toekomst dan ook een festival voor me op allerlei verschillende locaties zoals de Lange Jan, de atoomkelder, de Vleeshal… Misschien blijft dat bij een droom, misschien ook niet. Het is soms lastig Zeeuwen te overtuigen dat het kan; het zijn doorgaans een stelletje klagers, dat veel bomen op de weg ziet. Zo iemand als Koen van Bommel (De Tuinen, red.) zegt gewoon: vind ik leuk, doen we! Van dat soort mensen zouden we er meer moeten hebben.”

Avonduren bestaat inmiddels alweer meer dan een jaar. Ga je op dezelfde voet verder of wat denk je dat de toekomst brengt voor dit concept?

“Ik weet het echt niet. Ik laat het allemaal maar gebeuren.”

Wat is je favoriete optreden bij Avonduren tot nu toe?

“Een favoriet kiezen is bijna onmogelijk. Toch wil ik Alasdair Roberts noemen, omdat hij op prachtige wijze oude folk met hedendaagse thema’s verenigt. Ik was van te voren al betoverd; na het optreden alleen maar meer. Ook Old Seed vond ik memorabel, zoals hij tot verbazing van het publiek weg liep en verder speelde in de verschillende ruimtes van de galerie. Aan de optredens van alle Zeeuwse bands heb ik ook goede herinneringen. Al die gemeenschapszin, mooi. En al die mensen in dat huis van William en Marijke, dat vind ik echt iets bijzonders. En dan vergeet ik nog bijna het spontane show van Cedarwell in Kaffee ’t Hof, na het optreden eerder in de galerie. Ze kregen een fles whisky en gingen tekeer. Die onverwachte optredens zijn vaak de beste. In een grote zaal heb je zoiets niet.”

Welke artiest zou je ooit nog wel eens bij Avonduren willen zien? Behalve Bonnie “Prince” Billy, Gillian Welch en Slayer?

Bill Callahan. Die past als geen ander bij Avonduren. Na een onversterkt optreden van hem in Middelburg kan ik gelukkig sterven.”

Ondanks deze conclusie hopen we dat Tonnie Dieleman nog lang onder de levenden verblijft, zodat Middelburg en de wijde omstreken nog lang kunnen genieten van Avonduren. Kaarten voor het festival à 12,50 zijn te koop bij Espressobar Ko ‘D OOOOOOOOR, Lange Noordstraat 43 in Middelburg. Wees er snel bij, want op is op!