Eigenlijk zouden de singer-songwriters Winnie Haarhuis en Elly Kellner samen als “Giggly Tea and the Muffins” het eerste optreden op het 3VOOR12 podium verzorgen, maar zoals Winnie Haarhuis het omschrijft, ligt dat momenteel op zijn gat en zullen we het met haar akoestische set moeten doen. Vorig jaar kwam haar debuutalbum “Clouds” uit en volgende maand staat ze in de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland.

 

Winnie brengt met haar mooie en rustige stem dromerige luisterliedjes met persoonlijke teksten welke afgewisseld worden met meer uptempo liedjes door middel van een zogenaamde stompbox en een tapemix apparaat wat extra geluiden produceert zoals beats en achtergrondzang.

 

Helaas doen de nummers waarbij Winnie gebruik maakt van de verschillende muziekaccessoires erg rommelig aan. De geluidsinstallatie hapert een paar keer wat voor schrikreacties zorgt bij de zangeres. Een paar nummers moeten opnieuw gestart worden, maar ze weet de draad goed op te pakken. De akoestische set met enkel gitaar klinkt in ieder geval een stuk beter.

 

 

 

Eindelijk heeft de Middelburgse singer-songwriter Annika haar band gevonden, het resultaat: AnnTastic. Met haar nummer “Can’t Walk Away” stond ze vorig jaar in de finale van Dutch Deligt in de Melkweg en in de finale van het 538 demo duel in P3.

 

Voor een band die voor het eerst samen op de bühne staan, klinkt het erg goed. De band brengt vrolijke, lekker in het gehoor liggende, popmuziek met pakkende melodieën.

Het laatste nummer “Free” is, binnen één week tijd, speciaal geschreven voor het bevrijdingsfestival. Dit liedje met mooie tekst is een waardige afsluiter. Dit is een band om in de gaten te houden.

 

Annika laat af en toe wat steekjes vallen met haar zang waardoor het niet altijd even zuiver klinkt, maar dit kan best nog wat bijgeschaafd worden.

 

 

 

Deze 6-koppige reggae formatie uit Vlissingen brengt reggae muziek met een boodschap.

 

Vrolijke, lekker swingende reggae zoals reggae hoort te zijn. Rasta muziek over het onrecht in deze wereld en het continue gevecht om iets te bereiken in dit leven, maar ook over hoop en liefde. Ook Jah Vinity heeft speciaal een nummer “The System” geschreven voor het bevrijdingsfestival en sluiten hier hun set mee af.

 

De statische houding van de zanger achter de keyboards is een tegenvaller. Hoe lekker swingend hij ook zingt, zijn lichaamstaal straalt dit niet uit en het oog wilt ook wat. De 2 zangeressen, Marit en Tessa, staan wel vrolijk te dansen op het podium en tegen het einde lijkt de zanger ook wat losser te komen.

 

 

 

Deze band werd opgericht in de zomer van 2007 en in het najaar van 2009 zag hun debuut album “What The Pope Does In His Spare Time” het levenslicht. Ze brengen progressieve psychedelische rock op een geheel eigen wijze.

 

De psychedelische rock van deze band wordt een geheel eigen sound aangemeten door het afwisselende gebruik van saxofoon en sopraansax, sterke gitaarsolo’s, volle baslijnen en harde drums. De uitstraling van de bandleden loopt parallel aan de nummers; rustig opbouwend, in een roes rakend om vervolgens exploderend te eindigen waarbij de muziek het publiek in hogere sferen brengt.

 

Voor sommigen kan het gemis van zang gelden als een minpunt, maar persoonlijk vind ik dat dit goed wordt opgevangen door het gebruik van de saxofoon en de “spaced out” kreten door de megafoon. Even lijkt het een te kort optreden van zo’n 30 minuten te worden, maar een lange, opbouwende en meeslepende toegift maakt dit meer dan goed. 

 

 

 

Een bijzondere hoofdact op het 3VOOR12/Zeeland podium. Vier bands van Freedom in Music, samengesteld in samenwerking met de popopleidingen van de conservatoria van Amsterdam, Rotterdam en New York. Van iedere opleiding werden acht popmuziekstudenten geselecteerd.

 

Terwijl de eerste band speelt staan de andere drie bands ongeduldig aan de zijkant mee te genieten. Vier bands die een ongelooflijk goede show wegzetten. Rekening houdend met het feit dat alle bands nog geen week oud zijn mag ongelooflijk best met hoofdletters geschreven worden.

 

Bovenstaande omschrijft ook meteen het grootste minpunt. De bands zijn bij elkaar geraapt, om binnen een paar dagen als een geheel te klinken is bijna onmogelijk. Zo wordt een dwarsfluit geplaatst in een bluesy popband met als resultaat een wat geforceerd geheel.