Het is een zonnige en winderige middag als Ruud en Bart arriveren op het terras van het sfeervolle café Rentree in Hulst. Ze bestellen wat te drinken bij de barman die hun de hand schudt en steken van wal. Ruud vertelt: ‘We hadden nog aardig wat nummers op de plank liggen die de moeite van het uitbrengen waard waren, alleen het titelnummer is echt nieuw. Maar we zijn wel op zoek gegaan naar een ander geluid. Het moest rauwer, harder. We hebben de plaat helemaal zelf opgenomen in ons oefenhok in het oude postkantoor. Bart heeft vervolgens de 6 nummers die erop terecht zijn gekomen afgemixt’.

Gevraagd naar de vergelijking die tot vervelens toe wordt getrokken met dEUS zijn de reservebelgen nuchter: ‘dEUS is absoluut een geweldige band. Toen we Bluem begonnen maakte Tom Barman en zijn band een geweldige indruk op ons, zo wilden wij ook klinken. Maar natuurlijk ontwikkel je als band een eigen geluid, ook omdat de voorkeuren van de bandleden gaandeweg steeds gevarieerder werden en meer uit elkaar gingen lopen. Op chonicironic hoor je Queens Of The Stone Age, Millionaire en zelfs Sonic Youth langskomen. De link naar dEUS lig niet meer zo voor de hand, al vinden we het nog steeds een fantastische band’.

 

Bluem staat bekend als een band die niet altijd de meest voor de hand liggende route kiest en van de gebaande paden af durft te wijken. Dat houdt risico’s in, maar heeft hen ook veel sympathie en publiciteit opgeleverd. Ze stonden in het voorprogramma van The Van Jets en Moss en werkten samen met Blof. ‘Er zijn dankzij het Pop aan Zee project van SCOOP deuren voor ons opengegaan. Aan de oud-manager van Blof, Frank van de Meyden, hebben we veel te danken gehad, jammer dat hij gestopt is. Hij heeft ons aardig wat optredens bezorgd. Vooral Concert at Sea was een ervaring die je als beginnende band niet snel meemaakt. Als je veel speelt wordt je steeds beter en dat is wat we willen. We hebben overal in Zeeland wel gespeeld, maar nog nooit in het zaaltje next door; de Pit in Terneuzen. Hoe dat komt? Ze zijn daar erg metal en hardcore georiënteerd. Ik denk dat wij dan toch een vreemde eend in de bijt zijn. Hier in Hulst is helaas geen goed poppodium, zelfs ons oefenhok wordt nu gesloopt, we zien elkaar regelmatig, maar oefenen voorlopig alleen voor optredens’.

 

Bart woont in Hulst en maakt van zijn hobby zijn werk. Chronicironic is door hem gemixt en tijdens het aankomende Vestzakrock in Hulst staat hij achter de knoppen. Ruud studeert inmiddels in Breda. ‘Als je ergens woont kom je makkelijker binnen. We hebben ons eerste optreden in het café van the Mezz al gehad. Hopelijk zit de grote zaal er ook een keer in. Ze zien ons daar wel zitten en er begint zich een achterban te vormen’.

 

Waar veel bands tijdens een release uitpakken met ronkende statements en grote gebaren is het opvallend dat Bluem na het uitkomen van de EP nauwelijks de publiciteit heeft gezocht. Op internet is het zoeken naar resultaten, al zit youtube er natuurlijk wel bij, de biografie is vrij sober en enigszins gedateerd. Heeft de beste band van Zeeuws Vlaanderen en misschien wel van heel Zeeland last van valse bescheidenheid? Een minderwaardigheidscomplex wellicht?

‘Het klinkt gek, maar als je muziek uitkomt ben je zelf al weer verder. Iedere keer denken we: we zouden het nu toch net weer wat anders doen. We houden graag alles in eigen hand. De opnames voor de CD doen we zelf, de boekingen doen we zelf. We sturen geen CD’s op naar critici van tijdschriften of radiozenders, wel naar zaaltjes. Zoiets als een platencontract is geen hoofddoel voor ons. Aandacht van de pers ook niet. We willen gewoon heel veel spelen, het liefs in het Nederlandse en het Belgische clubcircuit. Maar in België valt dat niet mee hoor, we zijn hier van nature in Zeeuws Vlaanderen erg gericht op België, maar het werkt daar allemaal heel anders dan hier en een optreden boeken is niet zo gemakkelijk’.

Geen rockposes voor Bluem, gewoon in stilte doorwerken en als er iets te vertellen valt dan spreekt de muziek, soms op een digitaal schijfje, maar het liefst op het podium.