Het is niet dat Capital Sentimental als eerste Zeeuwse band op het befaamde Roadburn Festival in Tilburg een aanloopje nodig heeft, maar deze opwarming voor volgende week komt het Middelburgse publiek allerminst ongelegen. Omdat de band gewoon een versterkt optreden geeft, vindt deze - in het kader van Avonduren - ditmaal plaats in de voorkamer van Galerie Revolution. Het voorprogramma wordt verzorgd door Môgô.

Hoewel Môgô en Capital Sentimental een geheel verschillende opstelling qua instrumentatie hebben ze één ding gemeen: spaced-out muziek. De eenmansformatie, oorspronkelijk uit Middelburg, bouwt in ruim een half uur kosmische geluidscollages met vervormde samples en allerlei kleine frutselinstrumenten. Een klein keyboard, een minitrommeltje met een microfoon erin, allerlei pedalen, een cassettespeler en veel draaiknopjes zijn te zien op de tafel van Môgô. De geluiden die een metalen plaat op de vloer met een microfoontje eraan bevestigd produceert, worden ter plekke verwerkt in de muziek. 

Dat de artiest hier live loopt knutselen met geluiden maakt het gelukkig ook leuk om naar te kijken. Dat is weleens anders bij artiesten van deze aard, die zich dikwijls verschuilen achter hun laptop. Het getik op het trommeltje vervormt langzaam zodat het eerst aan ritmiek ontbreekt, maar halverwege de set zitten we in een pulserende psychedelische omgeving. De muziek verandert dus niet in een onnavolgbare brij, maar blijft boeiend. Puntje erbij voor Môgô.

Als Capital Sentimental na een korte pauze zich klaarmaakt, komen de oordopjes tevoorschijn en wordt het pleisterwerk op het plafond angstvallig in de gaten gehouden. De jonge band bracht vorig jaar het album What The Pope Does In His Sparetime uit, geproduceerd door Willy Berrevoets (Nuff Said). En dat album is hard. Langs psychedelische gitaargalmen stijgt de muzikale thermometer naar ongezonde waarden tot er uiteindelijke een langdurige climax overblijft waarbij drums, saxofoon, elektrische contrabas en de dubbele gitaren een harmonieuze kakofonie vormen. De solo’s op diverse instrumenten vliegen om de oren, zij het gedoseerd, want de nummers zitten qua opbouw spannend in elkaar. Zo zijn ook de stille momenten indrukwekkend met echoënde, vertragende pedaaleffecten.

Een zanger wordt geen moment gemist. Het virtuoze spel op de drie verschillende saxofoons van René zijn volwaardige vervangers. Diezelfde René pakt ook nog even de megafoon op om vandaar uit ijselijke kreten horen. Toch is het technische samenspel tussen de vijf spacerockers wat de meeste indruk maakt. De heren zijn in twee jaar tijd duidelijk goed op elkaar ingespeeld geraakt. Dat maakt het optreden van Capital Sentimental absoluut “mental”, en wat mij betreft schrijven we de bandnaam voortaan in kapitalen. De acid spacerock van de heren behoort tot het beste wat Zeeland op dit moment te bieden heeft. Volgende week is Tilburg aan de beurt. De oordopjes gaan mee.