Het arme Bluem, dat als voorprogramma fungeert, waait bijna uit de wigwam die in het midden van het abdijplein staat opgesteld. Onder de noemer ‘pop aan zee’ krijgen Zeeuwse bands de kans zich in de kijker te spelen. Niet op het grote podium, maar in een intiem tentje midden op het plein. Een puik idee, want hoe vaak gebeurt het niet dat een onervaren band verzuipt op een veel te groot hoofdpodium? Bluem mag zich onderhand tot de betere bands van Zeeland rekenen; ze openden concert at sea en speelden in het voorprogramma van The Van Jets. De band speelt vanavond ingetogen en fragiel. Prachtig op een mooie zomerdag, maar de wind en de regen jagen het publiek de abdij in, op zoek naar beschutting, zodat de afstand tussen band en publiek te groot wordt. Het veel te zachte geluid doet de rest.
Volgende maand komt Bluem met een ep. Als de verwachtingen worden waargemaakt kan de band volgend jaar de overstap maken naar het grote podium om eens flink uit te pakken.
Het festivalhart van het Zeeuwse Nazomerfestival heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een hangplek voor rosédrinkende veertigers. Kwalitatief is het aanbod dik in orde, maar alles verantwoord binnen de gebaande paden. Het avontuur is ver te zoeken om over het rock’n’roll gevoel maar te zwijgen. Pop aan zee kan daar verandering in brengen, maar ook met het optreden van Kraak en Smaak mikt de organisatie op een publiek dat liever danst dan op een stoeltje zit.
Kraak en Smaak, of Crack & Smack voor Engelstaligen, heeft de zaakjes goed voor elkaar. Fantastische lichtshow, lekkere grooves en een gelikte act die in de hele wereld aanslaat. De future-funk-trein komt wat weifelend op gang, maar als de band hun wereldhit Squeeze Me erin gooit komt er beweging voor het podium. Met het empathische Man Of Constant Sorrow krijgt zanger Sebastiaan het publiek op zijn hand. Zangeres Rose, die haar kledingkast heeft meegenomen en niet kan kiezen tussen haar topjes en prachtige roodwitte jurk, maakt het af met een schitterende uitvoering van Donna Summers I feel love. In dit oerhouse nummer excelleert K&S met hemelse zanglijnen en een dampende dansbare groove. Het publiek slaat massaal aan het dansen en het abdijplein is het decor voor een intiem clubgevoel. Het geluid is verrassend goed en het volume gaat godzijdank omhoog. Dan blijkt dat de Abdij misschien wel het mooiste podium is van heel Nederland.
In de toegift komt er nog een cover van Massive Attack langs, het publiek wordt verleid tot meezingen, eerst de jongens, dan de meisjes. Het is op het randje, maar ze komen er mee weg. Zeker als de muzikanten onder luid applaus afscheid nemen met een diepe buiging en het pleasende ‘jullie zijn ongetwijfeld een van de betere publieken die we ooit hebben gehad’. Dan blijkt K&S plots stadionambities te hebben.
Gezien de opkomst van het overwegend jonge publiek en hun enthousiasme is er ruimte voor dance op het ZNF. Het is te hopen dat deze trend in de volgende edities wordt doorgezet. En dat er naast de vele risicoloze acts meer ruimte komt voor vernieuwende rock en dance.