Het is de tweede editie van Avonduren, een concept waarmee intieme huiskamer concerten op een unieke locatie in Middelburg de meest bewonderenswaardige artiesten weet te trekken. Aanstaande dinsdag is het de beurt aan de singer-songwriter Alasdair Roberts, een muzikant waarbij traditionele muziek hoog in het vaandel staat. Roberts is een relatief onbekende naam nog. Ook over zichzelf heeft Alasdair nog weinig te melden. “Ik ben een Schotse muzikant van Duitse afkomst die traditionele nummers zingt, nieuwe songs schrijft en graag samenwerkt met andere muzikanten uit alle windstreken.”
Zijn muziek wordt misschien wel te gemakkelijk geclassificeerd als ‘folk’. Folkmuziek is dan volgens Wikipedia wel traditionele Engelstalige volksmuziek met instrumenten die sedert onheuglijke tijden worden gebruikt, Alasdair houdt eigenlijk niet van die term. “Die term gebruik ik eigenlijk nooit. Het woord doet mij teveel denken aan de raciale betekenis en de ideeën daarachter van het woord ‘volk’ op zich. Ik prefereer de term ‘traditionele muziek’, wanneer ik mij daartoe gedwongen voel. Er zijn traditionele nummers die ik zing en interpreteer; er zijn mijn eigen nummers die zwaar leunen op de traditionele wereld: een troop, symbool, afbeelding en de beeldspraak die daaruit voortkomt.”
Iets wat Alasdair Roberts onderscheidt van andere singer-songwriters in het vak, is zijn Schotse accent. Frappant toch wel, voor iemand die in Duitsland is geboren. “Zoals ik al eerder zei is mijn afkomst vooral Duits en Engels, en ben ik eigenlijk helemaal niet Schots. Het accent komt vooral door de plek waar ik ben opgegroeid. Mijn afkomst is in beperkte mate belangrijk voor mijn muziek. Een voorbeeld is Little Sir Hugh, een nummer dat ik de laatste tijd regelmatig zing, over de rituele moord van een Christelijke jongen door een Joods meisje. Een andere nieuwe song – die ik nog moet opnemen – vertelt het verhaal van Theodor Adorno die een Jood redt uit een metaforische verstrengeling met een meidoornstruik. Het heeft raakvlakken met het verhaal De Jood in de doornstruik van de gebroeders Grimm. Ik haal mijn inspiratie dus uit de geschiedenis van heel Europa, en niet alleen Schotland.”
Toch is de invloed van Schotland en de omgeving waarin hij verblijft van grote invloed op zijn manier van muziek maken. “In tegenstelling tot wat ik zojuist zei over mijn geringe Schotse afkomst, ben ik zeer geïnteresseerd in sommige aspecten van de traditionele Schotse cultuur die in ook gebruik in mijn muziek. Ik ben zeer geïnspireerd door aloude Schotse zangers, de rondreizende in het bijzonder. Dat vind je terug in mijn manier van zingen en sommige melodieën in mijn nummers. Ik raak ook steeds meer gefascineerd door de Gaelische cultuur. Aangezien een kwart van mijn voorouders deze taal nog steeds spreekt voel ik een sterke aantrekkingskracht tot de bij de Gaeltacht behorende muziek en melodieën. Het is alsof ik dit deel van mezelf nu pas ontdek.”
Schotland staat vooral bekend om zijn whisky en het slechte weer. De combinatie kan wel eens tot een serieuze depressie leiden. De teksten van Alasdair Roberts zijn dan ook niet echt vrolijk en gaan vaak over de dood. “Veel van de traditionele ballads die ik zing gaan over dat onderwerp: sterfelijkheid. Maar ik zie het niet als een misère, meer zoals de dingen komen zoals ze zijn. Een reflectie van de werkelijkheid. De harde feiten en de onvermijdelijkheid van onze aardse mortaliteit. Ik ben niet geïnteresseerd in mensen die zichzelf onderdompelen in zelfmedelijden; met mijn gezang en stem probeer ik eerder een bewustzijn te creëren dat juist de angst en de ellende die deze onvermijdelijkheid met zich mee brengt draaglijker te maken of zelfs weg te nemen.”
Zeker op het laatste album Spoils komen ook historische figuren voor in de teksten van Alasdair. Op de vraag of dit ook metaforen zijn voor het dagelijks leven of dat hij de luisteraars geschiedenisles wil geven antwoordt hij het volgende: “Ik vermoed dat dit over het nummer gaat dat over Ned Ludd vertelt. Hij was tegen de technologische en industriële revolutie en spoorde zijn medestanders aan om nieuwe machines die het harde werk verlichten maar ook uit handen namen, te vernielen. In een bepaalde zin slaat dat ook op mij. Spelen op een gitaar van hout met snaren is in een tijd van technologische vooruitgang eigenlijk achterwaarts en reactionair denken.”
Het voorgaande doet vermoeden dat Alasdair stamt uit tijden die we allang zijn vergeten. Toch heeft zijn traditionele muziek een vleugje pop in zich, waardoor het allemaal iets meer aanstekelijk klinkt dan je zou verwachten. Alasdair luistert dan ook niet alleen maar naar mannen met baarden in donkere pubs. “Ik luister naar veel verschillende dingen. BBC Radio 3 heeft op dit moment een hele goede programmering met veel klassieke en gecomponeerde muziek. Ik raak steeds meer geïntrigeerd door composities en de extra dimensie die het toevoegt, iets wat ik zeker meeneem in het schrijven van nieuwe nummers die boven de Luddite-norm zullen boven uitstijgen. Daarbuiten luister ik zoals eerder aangegeven veel naar Gaelic muziek tegenwoordig.”
Alasdair Roberts kreeg naar verluid een platencontract bij Drag City toen hij een demotape geheimzinnig in de broekzak van folkheld Bonnie ‘Prince’ Billy liet vallen. “Ik heb van tijd tot tijd contact met hem, maar al een tijdje niet meer.”. Alasdair is desondanks allesbehalve eenzaam. “Ik heb recent een optreden gedaan met een aantal geweldige muzikanten die ik waarschijnlijk anders nooit zou hebben gehoord, onder andere de Amerikaanse harpist Bill Taylor, die specialiseert in traditionele harpmuziek uit Wales. Hij speelde laatst een 10 minuten durend stuk van grote schoonheid en complexiteit. Ook heb ik de blaasmuzikant Barnaby Brown ontmoet, die zich heeft verdiept in de piobaireachd (de kunst van het klassiek bespelen van de Highland-doedelzak). Dat was werkelijk waanzinnig om live te horen.”
Alasdair is dus naast solo artiest ook iemand die graag samenwerkt. “Ik vind samenwerking met andere muzikanten geweldig! Dat is in mijn optiek het belangrijkste in muziek. Ik heb de laatste tijd gespeeld met onder andere Alastair Chaplin, die de fiddle bespeelt, de drummer Shane Connolly en de bassist Stevie Jones. De samenwerking en energie die uit een liveband voortkomt is voor een soloartiest moeilijk te evenaren. Ik speel met alleman en iedereen; van elke muzikant kan je wat leren. Muzikale promiscuïteit is iets waar ik van geniet.”
Alasdair Roberts speelt op dinsdag 13 oktober vanaf 20:00 in Gallery Revolution, het enige concert in Nederland dit jaar, aan de Noordstraat 41/43. In het voorprogramma staat de Zweedse singer-songwriter Tim Schmidt. Meer info is te vinden op de website van Avonduren: www.avonduren.com.
De Schotse singer-songwriter Alasdair Roberts, die minder Schots is dan aan zijn stem is te horen, geeft dinsdag een intiem concert in Gallery Revolution te Middelburg. Een uitgelezen mogelijkheid om de artiest van het welbekende folk platenlabel Drag City aan de tand te voelen.