Een festival voor muzikanten in hun uppie: een leuk initiatief dat ook nog eens een leuk affiche oplevert. Deze editie staat in het teken van het vrouwelijke geslacht, want niet minder dan vier dames zullen de avond vullen. Eigenlijk begint het ’s middags al, met een instore optreden van de Canadese T. Nile, in de pittoreske platenzaak De Spin. Intieme locaties werken voor soloartiesten vaak het beste, zo is uit het verleden al gebleken. Voor de Canadese Tamara Nile, een rechtschapen hippie, gaat die vlieger echter niet op. Ze is namelijk niet alleen. Vriendin en bandlid Joanna Chapman-Smith vergezelt haar met een koffer vol kleine handinstrumenten en zang. Dat levert een gezellig optreden op (in de beste hippie traditie staat de hele winkel blij mee te klappen) en leuke folkliedjes. Vooral wanneer ze de banjo hanteert komen de nummers met dubbele zang goed uit de verf.

’s Avonds in De Spot mag Winnie het festival openen. Bij deze dame mag er gerust gesproken worden van ‘Zeeuwse trots’. Winnie Haarhuis heeft namelijk een prachtige zuivere stem, die niet veel begeleiding nodig heeft. Haar lieflijke singer-songwriter muziek is lekker loom van karakter en haar teksten gaan over alledaagse dingen. Toch kan er aan haar techniek op de akoestische gitaar nog wel wat verbeterd worden, want haar melodieën zijn vrij eentonig en simpel.

Voor het trio van prachtig verlichte gordijnen neemt de kleine Joanna Chapman-Smith plaats. Haar folkmuziek is rijker in klanken dan voorganger Winnie, vooral door het uitgebreide instrumentarium. Ze valt qua energie en techniek dan ook beter in de smaak. Toch weet ze zich niet echt te onderscheiden. Joanna heeft hulp nodig van het publiek met vingergeknip en handgeklap om haar optreden op te leuken. Later schuift ook nog Tamara Nile aan met haar banjo, waarmee de capaciteiten van Joanna solo steeds meer in twijfel worden getrokken. Gezellig is het allemaal wel, en interactiviteit met de toeschouwers is misschien wel goud waard.

Derde op het programma is de Noord-Hollandse Fabiana Dammers. Zij won vorige jaar zowel de jury- als de publieksprijs in de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter, dus dat belooft wat. Ze maakt die belofte helaas niet waar vanavond. Haar popfolk is niet bijzonder genoeg om te boeien, iets wat ze probeert goed te maken met complexiteit. Met haar hier en daar hoge uithalen slaat ze echter de plank behoorlijk mis. Wanhopig probeert ook zij het publiek te laten meedoen, maar het is al te laat. Wellicht komt haar muziek beter tot z’n recht in een kleinere locatie, zoals in de “cultureel ontmoetingspunt” De Drukkerij, waar ze de die middag een optreden verzorgde.

Bij het avondoptreden van T. Nile valt mij pas op hoe jazzy haar stem eigenlijk is. Het folky en hippieachtige karakter van haar muziek zorgt er echter voor dat ze niet op Sky Radio is te horen. Die combinatie is een geslaagde, hoewel de show de intimiteit mist die er ’s middags wel was. Opnieuw wordt Tamara Nile vergezeld door Joanna Chapman-Smith, waardoor het festival zijn naam niet helemaal waar maakt. Dat geeft niets, het publiek heeft zichtbaar genoten deze muzikale dag.