Translatio, imitatio, aemulatio – vertaling, navolging, verbetering: het zijn de drie fundamenten van de Renaissancekunst, waarbij de meesters uit de klassieke oudheid als Michelangelo, Dante en Da Vinci expliciet als voorbeeld werden gesteld. Naar deze eeuwenoude basis van alle kunst zal teruggekeerd moeten worden om Scheldepop voor een vroege dood te behoeden.
Binnen de wildgroei aan festivals van de laatste jaren werd in 2008 Scheldepop geboren. Zeeuws- Vlaanderen moest volgens organisator Dimitry Kleijer op de kaart worden gezet. Een goede gedachte en met veel trompetgeschal, een prima promotie, veel vrijwilligers en grote namen als Krezip en Direct op een goed geoutilleerd terrein, was Scheldepop een prachtige baby met een ogenschijnlijk mooie toekomst. Translatio, de eerste stap om het ambacht van festivalorganisator in de vingers te krijgen is gezet. Michelangelo zou tevreden zijn.
Het volgende fundament is dan de imitatio (nabootsing) waarbij in dit geval het navolgen en programmeren in de trant van een bewonderde voorganger of tijdgenoot centraal staan. De grootse locatie op de Axelse Vlakte moest in 2009 noodgedwongen worden verruild voor een kleiner terrein aan de Techniekstraat in Terneuzen. De 80’s & 90’s stage en de NL stage werden terecht geamputeerd en een talent stage verhuisde naar een tent naast de mainstage. De dancetent blijft lichtelijk overbodig maar tot dusver is qua organisatie en indeling goed teruggegaan naar de basis waarop een willekeurig popfestival als bijvoorbeeld Pinkpop is gestoeld. Jan Smeets zou tevreden zijn.
Met de artistieke basis van de programmering is het in de nabootsende fase vervolgens misgegaan. Profileert Scheldepop zich nu als een pop/rockfestival, een dance-event of een DJ-festival? Het laatste stadium, aemulatio in de hiërarchische reeks lijkt te vroeg ingezet. Een valkuil waarin menig kunstenaar -het organiseren van een festival is ook een kunst- al is getrapt. Voicst en Ellen ten Damme waren nota bene de enige echte ‘alternatieve’ rockers in de programmering. Scheldepop wil graag uitgroeien tot een internationaal bekend festival met internationale artiesten en is in deze ambitie iets te onstuimig gebleken; het bezoekersaantal was ver beneden peil. Dimitry Kleijer was niet tevreden en vermoordde bovendien in het plaatselijke dagblad het eigen volk.
Hand in eigen boezem en vooral duidelijkheid verschaffen is nu meer dan ooit het credo om te kunnen herrijzen. Een keuze voor pop/rock op één dag lijkt de meest veilige met eventueel dance op een andere dag. Ondanks de vermeende aantijgingen hopen alle muziekminnende Zeeuws-Vlamingen dat het volksfeest Scheldepop geen wiegendood sterft en dat de ondergang van de topacts van het eerste uur Krezip en Direct geen nare voorbode zal zijn. Ook voor deze bands geldt, zo leert de popgeschiedenis, dat ooit een wedergeboorte volgt. En voor Scheldepop? Een nieuwe Renaissance is de code. Da Vinci zal tevreden zijn.