Melancholie en verlangen klinken prachtig op debuutalbum van Vuur & Zijde

Vuur & Zijde staat door leden van Laster, Terzij de Horde en Grey Aura met anderhalf been stevig in de Utrechtse underground scene. In 2020 liet de split release met Impavida een rauw black metal geluid horen, inclusief gitaarmuren en felle blastbeats. Maar als er gas terug werd genomen ontstond er plots ruimte voor etherische dreampop klanken. Daarnaast bleven de prachtig heldere vocalen van vocalist Famke Canrinus ver weg van metal screams. Debuutalbum Boezem maakt nu luid duidelijk dat die blackmetal injecties niet zijn verdwenen, maar ook is er meer ruimte voor die rustige passages.

Opener ‘Onbemind’ schiet uit de startblokken met puntige, melodieuze postpunk coupletten, furieuze gitaarmuren en drumblasts in de steeds terugkerende instrumentale gedeeltes. Dezelfde songstructuur en dito sfeer keert ook terug in ‘Nest’. Wanneer het tempo helemaal naar beneden gaat, zoals in ‘Ús’ en ‘Naakt’, veroorzaken bombastisch galmende drumpartijen een plechtig doom metal geluid. De vreemde eend wat betreft sfeer is tot slot ‘II’, dat met zijn mechanische stuiterbeats en koude klanken lastiger te rijmen is met de melancholische toon op de rest van de tracks.

Die tonen van melancholie en verlangen zijn grotendeels toe te schrijven aan de vocalen van Canrinus, die op dit album zowel in het Nederlands als het Fries zingt. Wat meteen opvalt is haar duidelijke, licht excentrieke dictie. Durven we het geaffecteerd te noemen? Of theatraal? Hoe dan ook, het werkt geweldig en zorgt er voor dat de wisselwerking tussen emotie en tekst met name in de rustige passages goed overkomt. Het beste voorbeeld daarvan is de euforisch bevrijdende punk op ‘Adem’, waar muzikaal – waarschijnlijk niet toevallig – meer lucht in zit. Lucht die we soms missen op de meer dichtgeplamuurde, door gitaarmuren gedomineerde tracks. Geheel in shoegaze stijl verdrinken haar woorden dan een beetje. Maar gelukkig is er dan de aardse kracht in combinatie met betoverende melodie in haar stem die altijd overeind blijven. Hierbij doet ze wel een beetje denken aan een jonge Anneke van Giersbergen op Mandylion van The Gathering.

Vuur & Zijde laat op Boezem horen echt een eigen geluid te hebben met hun melancholische en verlangende sfeer en dynamische songstructuren die gaan van dromerige rock naar furieuze metal. Iets meer durf op beide vlakken kan geen kwaad: meer lucht bij de rustige stukken en nog iets wilder uit de hoek komen. Hoe dan ook is het een prachtige debuutplaat geworden.