Op een druilerige zondagmiddag druppelen langzaamaan de mensen binnen in het grote, zwarte gebouw van De Helling. Het poppodium vormt het decor voor dit Utrechtse evenement. De liefhebber van duistere muziek kan zijn hart ophalen met onder andere Rue Oberkampf, Traitrs en Lone Assembly op de line-up. Dat deze genres leven bij een selecte groep, wordt al snel duidelijk zodra je de zaal inloopt en het publiek ziet meeswingen op de melancholische klanken van Cold Union of springen op de industriële darktechno-beats van Camy Huot. De leeftijden lopen uiteen: bezoekers die bij de geboorte van de muziekstijlen aanwezig zijn geweest, staan hier zij aan zij met jonge mensen die zich nog altijdaangetrokken voelen tot de esthetiek en intensiteit van deze muziek.
Felle lichten, zwarte kleding en rookmachines vullen op zondagmiddag het Utrechtse poppodium De Helling. Op het Momentum Festival komen liefhebbers van goth, new wave en postpunk samen voor een duik in de duistere kant van de muziek. Tussen de industriële, elektronische beats en melancholische gitaarmuziek blijkt: deze subcultuur is nog altijd springlevend.
Het is nog relatief rustig als Cold Union de middag opent. Het Poolse postpunk-duo, bestaande uit Julie en Charles Morose, pakt de zaal in met een rokerig podium en fel rode lichten. De diepe stem van zanger Charles gaat door merg en been en neemt het publiek mee op een sonische reis langs mysterieuze, onheilspellende muziek. De invloed van de jaren 80 op deze act is duidelijk te horen; het doet soms wat denken aan Ian Curtis van Joy Division, met datzelfde meeslepend stemgeluid. Een paar mensen in het publiek wiegen zachtjes mee met de duistere sound.
Cold Union
Tussen de acts door draaien DJ Spud en DJ X-X-X muziek uit dezelfde genres. Op het scherm achter het podium gaan visuals perfect gepaard met het geluid.
Wanneer Lone Assembly opkomt, een Zwitserse band die balanceert op de grens tussen indie en new wave, stijgt er luid applaus op vanuit het publiek. Er staat een groep fans in het midden van de zaal staat een groep fans mee te zingen, maar de vier mannen krijgen ook de rest van de zaal in beweging met hun dansbare melodieën. Wanneer de gitarist Glenn Le Meur in zijn handen begint te klappen en het publiek aanmoeidt mee te doen, volgt iedereen direct. De strakke, ietwat gelikte sound wordt afgewisseld met melancholiek. Ook zanger Raphaël Bressler maakt contact met de zaal. “Dankjewel,” roept hij in redelijk vloeiend Nederlands tussen twee nummers door in de microfoon. “Lekker hoor!” klinkt het uit het publiek. Gelach vult de zaal even, voordat de band het volgende nummer inzet en iedereen weer aan zijn lippen hangt.
Lone Assembly
Dan is het de beurt aan de Franse Camy Huot, een darkwave DJ en producer die barstend van de energie het podium opstuitert. Vorig jaar verscheen haar plaat Echoes in my room, waar ze industriële beats combineert met punky vocals. Extreem dansbaar maar ook vol rauwe emotie. Haar stem wordt bijgestaan door een flinke reverb en de zware bas voel je diep in je hart kloppen. Wanneer een bekende die vooraan bij het podium staat haar aanmoedigt, ontstaat er een teder moment. “The next song is for Sophia”, kondigt ze aan, doelend op de vrouw die haar zojuist heeft toegejuicht. Ook herinnert ze het publiek er nog even aan om geen water uit de kraan te drinken, al is het heet in de zaal van De Helling.
Camy Huot
In het donker van de avond verlaten de festivalbezoekers het pand, maar de energie blijft nog even in de lucht hangen. Een geslaagde derde editie van Momentum Festival bewijst opnieuw dat new wave niet in de jaren 80 is gestorven - en dat de postpunk sounds van begin deze eeuw nog steeds een toegewijd publiek heeft.
Gezien: Momentum Festival, zondag 2 november 2025 @ De Helling, Utrecht