De avond wordt afgetrapt door The Yearlings. In de zaal worden oude gezichten herkend en de eerste gitaarakkoorden worden neergelegd. De Americana van The Yearlings breidt zich tijdens het optreden steeds meer uit tot een geheel. Waar de band begint met twee muzikanten zijn ze tegen het einde van hun set uitgebreid tot een vijftal met onder andere een mandoline en lapsteelgitaar.
Het nieuwe album Something in the Air van de Utrechtse powerpop formatie The Maureens is uit en daarmee was het tijd voor een viering: een thuiswedstrijd in de Club Nine van TivoliVredenburg.
©
Lisanne Lentink
Nadat de akoestische gitaren zijn gestopt worden de versterkers aangezet en komen de elektrische gitaren aan bod. Voor het nieuwe album hebben The Maureens gekozen voor een stripped down sound. Live pakt dit goed uit, de band heeft meer ruimte voor breaks in de liedjes en de meerstemmige zang voert de boventoon. Dit geluid geeft dan ook de scheidslijn aan tussen het oude en nieuwe materiaal binnen de set. Met inmiddels drie albums op zak hebben The Maureens genoeg materiaal voor flink wat variatie. Beatles-achtige popstructuren en het klassieke twaalfsnarige geluid van The Byrds zijn niet te missen.
“Er zijn geloof ik een aantal Maureens in de zaal, steek je hand eens op”, zegt zanger Hendrik-Jan de Wolff grijnzend in de microfoon. Een drietal handen gaan omhoog in de zaal. De band heeft de laatste jaren al vaker van formatie gewisseld. Ook tijdens het optreden komt een bandlid af en toe het podium op om achter de toetsen te zitten.
©
Lisanne Lentink
Er wordt een korte hommage aan de plaat gegeven. “Dit is ‘m dan”, bassist Wouter Zijlstra houdt hem triomfantelijk boven zich. “Dat kleine jochie is Hendrik-Jan”. Op de hoes staat een jongen die terugloopt naar de auto met een Scandinavisch tafereel op de achtergrond. De zanger vertelt hoe hij een nummer schreef over een koelkastmagneet. Met anderhalve minuut is 'Horse' het kortste pareltje van de set.
De set komt na een halfuur in een rustigere fase. Tijdens albumafsluiter 'Valentine' wordt de akoestische gitaar van het podium geplukt en de drummer en bassist laten het over aan de gitaristen. Na het ‘laatste’ nummer verdwijnt de band in het publiek, maar na wat gejoel en geklap komt de band weer het podium op. “Verassend hé”, zanger Hendrik-Jan de Wolff is overduidelijk in zijn sas.
Er wordt gedanst en de band gaat nog even vol gas. Ook de nummers van de eerste plaat vallen in de smaak bij het publiek. Zelfs de Maureens uit de zaal zingen hun oude repertoire trots mee. Tijdens de laatste noten van 'Freeway' begeeft een aantal mensen uit het publiek zich al naar de merch met portemonnee in de hand.
©
Lisanne Lentink
Gezien: The Maureens + The Yearlings, vrijdag 15 februari 2019 @ TivoliVredenburg