Benauwd is het vanavond bij binnenkomst in EKKO. Terwijl de trappen naar het water buiten de concertzaal vol zitten met zonaanbidders is het binnen nog redelijk rustig. Toch staat er vanavond met White Rose Movement een band met naam op het podium in Utrecht. De Britten traden eerder op tijdens London Calling en hebben naam gemaakt als überhippe  new wave band. Die naam weet White Rose Movement maar gedeeltelijk waar te maken waardoor een lichte teleurstelling overheerst.

Voordat de Britten het podium betreden is het echter eerst de beurt aan het Friese Pioneers of Love. De band heeft in eigen provincie al redelijk wat naam opgebouwd, maar is vanavond in EKKO compleet onbekend bij het publiek. Na een wat onwennig begin komen de Friezen halverwege het tweede nummer pas echt op gang en verrassen zij het Utrechtse publiek met hun stevig rockende new wave. Het jonge viertal trakteert de zaal op nummers waarbij het bijna onmogelijk is om stil te blijven staan, maar schuwt ook een enkel zeer rustig nummer niet. De muziek is goed, de podiumpresentatie nog wat onwennig en slechts de zang behoeft nog wat verbetering. Over het geheel is die ook prima, maar die zware stukken à la Ian Curtis passen totaal niet bij de vrij hoge stem van de zanger. Pioneers of Love is typisch zo’n band die mits afkomstig van de overzijde van de Noordzee compleet gehyped zou worden, maar waar we ook in ons nuchtere landje meer van zullen gaan horen.

Een minuutje of twintig na Pioneers of Love is het podium eindelijk van een band die al gehyped is; White Rose Movement. EKKO is inmiddels goed volgestroomd met fashionistas en de Utrechtse nouveau hip. Het eerste dat opvalt bij de band is de opvallende gelijkenis van zanger Finn Vine met de al eerder genoemde Ian Curtis. Kapsel, kleding en zelfs de onhandige manier van bewegen lijken op de legendarische frontman van Joy Division. Niet geheel toevallig, aangezien de muziek van White Rose Movement klinkt als een mix van donkere wave à la Joy Division en de wat luchtigere new romantic van Depeche Mode. Eclectische muziek, hippe bandleden en een ontzettend aantrekkelijke toetseniste, alle ingrediënten lijken aanwezig voor de zoveelste sensatie uit Groot-Brittannië.  

Kan White Rose Movement deze status vanavond in Utrecht waarmaken? Niet echt, muzikaal gezien klopt het allemaal wel en een deel van de zaal geniet ook intens van de show, maar het is weinig origineel. De band lijkt compleet inwisselbaar voor een willekeurig ander hip bandje. De nummers hebben te weinig een eigen sound om echt te overtuigen en de bandleden lijken leuk aangeklede modepopjes die eveneens vervangbaar zijn. Sommige nummers liggen echter erg lekker in het gehoor en EKKO beleeft dan ook zeker wel een leuke avond op deze warme vrijdag. Toch overheerst na afloop een gevoel van teleurstelling en besluipt het gevoel dat White Rose Movement na de hype weer tot de obscuriteit is veroordeeld.


Gezien: Pioneers of Love en White Rose Movement, vrijdag 26 juni @ EKKO