Op zondagavond kun je meestal wel genieten. Of je nu brak bent van een avondje doorzakken van de avond ervoor of het helemaal hebt gehad die vermoeiende Vaderdag, zondagavond is alles altijd weer okay. En hoe kan zo'n avond geweldig worden? Gewoon, pak nog een concertje mee om het weekend goed af te sluiten! Een paar honderd muziekliefhebbers hadden zich zodoende verzameld in Tivoli de Helling.
Deze avond stonden de mannen van 'Clutch' op het kleine podium van De Helling met in het voorprogramma 'The Bakerton Group'. Clutch staat voor stoner-funk-metal-hardcore-rockabilly-punk, tenminste, dat zijn de genres die Clutchfans toedelen aan deze bijna twintig jaar oude band. 'The Bakerton Group' is geen onbekend voorprogramma van 'Clutch'. Het zijn namelijk dezelfde bandleden, met net iets minder energieke muziek en zonder zang van frontman Neil Fallon.
The Bakerton Group speelt deze avond ongeveer een half uur en zet een prima set neer. Met hun instrumentale nummers weten ze het publiek bijzonder te boeien, wat na afloop blijkt, wanneer er door de grote vraag geen cd’s meer te krijgen zijn bij de merchandise tafel. Op het podium staan vier houthakkers die een passie hebben gevonden. Die passie is gitaar spelen, dan wel drummen of bassen. Het lijkt erop alsof gitarist Tim Sult en Neil Fallon het optreden voor een publiek eigenlijk niet boeiend vinden. Het gaat hun om het gitaar spelen en wanneer je gaat optreden, dan kun je vaker gitaar spelen, zodoende ging de band touren. Tenminste dat zou je denken wanneer je de bandleden op het podium ziet staan. Weinig contact met het publiek, maar wel een geniale set. De nummers van The Bakerton Group zijn niet origineel, maar wel zo ontzettend goed gespeeld, dat het gebrek aan communicatie met de zaal niemand stoort.
Een goed half uur later komt het gezelschap weer het podium op, deze keer met een microfoon in het midden van het podium, want nu zal er wel zang zijn. Fallon zet de microfoonhouder weg en trekt meteen alle aandacht naar zich toe. Hoe bescheiden hij en zijn band als voorprogramma waren, zo aanwezig zijn de heren nu op het podium. Fallon blijkt deze avond een ware entertainer; al springend, schreeuwend en vol enthousiasme krijgt hij de zaal dan ook gemakkelijk mee. Wie zich aan het begin van het optreden stoorde aan een te harde bas werd later met goed evenwichtig geluid tevreden gesteld. De zang is echter niet altijd even duidelijk verstaanbaar. Of dit komt door de kwaliteiten van Fallon of doordat veel zangpartijen vergezeld worden door een gitaar die de vocalen ondersteund, is moeilijk te zeggen.
Clutch zet uiteindelijk een geweldige set neer van zo’n anderhalf uur. Met ‘Electric Worry’ sluit de band af terwijl ze toekijken hoe in de zaal getracht wordt een pit te starten. Die pit komt vervolgens op gang bij de toegift die de band, na lang wachten, geeft. En zo werd deze vermoeiende zondag inderdaad geweldig.
Gezien: Clutch & The Bakerton Group, zondag 21 juni 2009 @ Tivoli de Helling