De dag voor de lang niet uitverkochte EKKO-show stond Blitzen Trapper op Haldern voor een volle, dronken tent uitzinnige Duitsers. Toch net even wat anders dan het afwachtende en strengvorsende publiek in het poptempeltje aan de Bemuurde Weerd. Het weerhield de mannen uit Portland er niet van een chaotisch, begeesterend en bij vlagen verbijsterend mooi optreden van te maken.
Wie bekend is met de albums van Blitzen Trapper, weet dat de band de hand niet omdraait voor een stijlexperimentje meer of minder. Ook vanavond komt de drang naar freaky zijweggetjes, meerstemmige harmonieën en vleugjes Dylan voorbij als een rammelende trein waarvan de eindbestemming eigenlijk nog steeds gevonden moet worden. Het levert een paar chaotische en, vooral op het einde, minder geslaagde momenten op.
Juist de verstilde momenten wanneer de andere bandleden even een biertje gaan drinken en zanger Eric Earley met gitaar en de typerende stem de zaal stil krijgt, blinken uit in pure en getormenteerde klasse. Earley gaf eens in een interview aan dat hij zomers bij voorkeur onder de bruggen van Portland slaapt. Vreemd wellicht, maar ergens klopt het helemaal. De harmonica, het slapen onder bruggen, het zich niet vastpinnen op een stijl: je ziet Eric zo een trein naar de onbekende toekomst inspringen, gitaarkoffer als enige bagage en een eeuwig zoemende soundtrack over vrijheid als kompas.
Het pleit voor de band uit Portland dat ze zich niet vastpinnen binnen een genre of stijl. De psychedelische momenten maken van een avondje Blitzen Trapper een immer verassende en vaak ook genietbare vergaarbak van jongenserupties en toffe ideeën. Het zal ook een prima afschrikwekkende werking hebben op alle softe Fleet Foxes jongens en meisjes wiens weke harten enkel harder kloppen bij de (inderdaad) knap gezongen en verbluffend mooie harmonieën.
Laten we daarom vooral hopen dat Blitzen Trapper nog een paar keer flink van kleur zal verschieten. Van folk naar spacey rock naar americana naar iets dat nog steeds klinkt als een oprechte zoektocht naar klank, kleur, ziel en de beste brug van Portland.