De band Two Way Radio trapt af en de sfeer zit er meteen goed in. De drie zangeressen zijn ware podiumbeesten, ze hebben er zichtbaar veel plezier in. De nummers zijn poppy maar rocken wel. De opener 'I feel you alright' is aanstekelijk en wordt al snel meegezongen door het publiek. Naast eigen nummers brengen ze een cover van 'Jailhouse Rock'. Het publiek zingt luidkeels mee. ‘Let’s rock’ en als er iets is wat Two Way Radio doet dan is het wel rocken. Dan is het de beurt aan SAT2D. Ook hier staan er weer meiden op de voorgrond, namelijk zangeres en gitariste Kelly Kockelkoren en gitariste Marlouk Basten. Kockelkoren is een stoer blond meisje met een gestippelde gitaar. Deze rockchick heeft een krachtige stem waarin de pijn van de teksten weerklinkt. Het heeft veel weg van Anouk maar dan iets ruiger. De zangeres gaat er helemaal in op en gaat lekker los tijdens de gitaarsolo’s. SAT2D is klaar voor het grotere werk. Dat vinden ze bij Pinkpop blijkbaar ook want de band zal het festival openen. Het jongste bandje van de avond is Sheriff of Hongkong. Ze zijn pas veertien jaar oud maar dat zou je ze niet geven. Vol zelfvertrouwen speelt de band liedjes die passen in de britpoptraditie. Een soort Bloc Party meets the Wombats. De vrolijke nummers zijn kort en eindigen even abrupt als ze begonnen zijn. Af en toe zitten ze er ritmisch wat naast maar ach, ze beginnen ook pas net. Veel spelen en dan zullen we waarschijnlijk wel meer van ze gaan horen. Hun eerste Paradiso optreden hebben ze al in de zak, vlak voor dit optreden kregen ze te horen dat ze op 6 april in de Amsterdamse poptempel staan. Een niet geringe prestatie voor zo’n jonge band. Naarmate de avond vordert lijken de bands steeds beter te worden. En dat terwijl de eerste bands al goed zijn. De beurt is aan King Jack, een band die wat stevigere rock speelt. Bij tijden een beetje bluesy, en een echte seventies sound. Ze zijn de eersten van de avond die naast gitaar, bas en drums een ander instrument gebruiken, namelijk een hammond orgel. Dit geeft de muziek net iets extra’s. Tussen de stevige nummers door spelen ze een rustig liedje, 'Back to the Sun'. Een lief liedje dat ietwat verlegen gebracht wordt door de bandleden. Daarna barst het feest weer los met een ruig nummer. Je waant je bijna even in de jaren zeventig. De laatste band gaat verder met de jaren ’70 sound. Als je niet beter wist zou je denken dat INFA een stel rockers is van in de veertig die al jaren lang optreden. Ook hier is het aandeel vrouwen hoog met een vrouwelijke bassist en drumster. Bij INFA gaat de zaal helemaal los. De ruige rocknummers nodigen uit tot een stevig potje moshen. De band speelt onvervalste rock en er is dan ook veel ruimte voor instrumentale stukken en solo’s. De zanger bewijst aan het eind van het optreden dat hij even ruig is als hun muziek door in het publiek te springen en al crowdsurfend verder te spelen. Hier gaan we meer van horen. Gezien: The Young Ones, 29 februari 2008, Tivoli de Helling