Wie kent deze dame niet van het succesvolle duo Lamb? Lou Rhodes solo is echter andere koek dan de triphop klanken van het inmiddels opgeheven Lamb. Tijdens alweer haar tweede solotour staat Rhodes deze zaterdagavond moederziel alleen op het podium, met enkel een gitaar. Als support heeft ze de IJslandse Brit Oddur meegebracht. Oddur is opgegroeid aan de kust van IJsland, maar verhuisde begin jaren negentig naar het Verenigd Koninkrijk. Daar kwam hij via via terecht bij Lamb, waar hij Rhodes leerde kennen. Naast nog steeds deel uit te maken van muzikale projecten van zowel Rhodes als haar voormalige muzikale partner en ex Andy Barlow, heeft Oddur nu getekend bij Rhodes’ nieuwe label Infinite Bloom. Bij opkomst is het even wennen: door het ruige uiterlijk van Oddur zou je iets heel anders verwachten dan een gevoelige akoestische set. Toch is dat waar het vanavond om draait. Ondanks zijn aangename stem weet Oddur het zaterdagavondpubliek in EKKO niet echt mee te krijgen. Of het er nou aan ligt dat de muziek niet boeit, of de gesprekspartners gewoon een stuk interessanter zijn: Oddur komt er maar moeilijk overheen. Als het hem dan toch lukt de zaal stil te krijgen, raakt hij tussen de nummers door opnieuw de aandacht kwijt door het stemmen van zijn gitaar en zijn onverstaanbare gemompel. Jammer, deze man zou een stuk beter tot zijn recht kunnen komen. Na amper een kwartier te hebben gewacht, probeert Lou Rhodes zich door het publiek heen een weg naar het podium te banen. Zodra ze plaats neemt op de stoel op het podium, is het in één klap muisstil. Ze zet in met ‘Rain’, het eerste nummer van haar tweede soloplaat ‘Bloom’. Dit nummer zet meteen de sfeer voor de rest van het optreden. Liedjes verhalend over de liefde en liefdes die mislukken. Rhodes vertelt het publiek hoe het bij haar de laatste jaren niet echt wil lukken. Voor een romantica als zij is dat - zoals ze zelf zegt - ‘a bit shit!’ De nummers die ze speelt, doen je afvragen of het allemaal nog wel goed komt met het liefdesleven van Rhodes. Sinds Lamb in 2004 uit elkaar ging, lijkt het leven voor Rhodes niet altijd over rozen te gaan. Toch lijkt het alsof ze haar weg heeft gevonden. Voor haar debuutalbum ‘Beloved One’ ontving ze de Mercury Music Prize. Met haar tweede album ‘Bloom’ en haar eigen platenlabel timmert Rhodes nog zeker aan de weg. Tussen de gevoelige nummers door is er gelukkig het cynisme van Rhodes, dat het geheel er een stuk luchtiger op maakt. De doordringende stem van Rhodes blijft het hele concert de aandacht van het publiek erbij houden. Toch mag het allemaal net een tikje spannender. Het gitaargetokkel klinkt aangenaam, maar na een tijdje wordt het een beetje veel van hetzelfde. Hoewel de unieke stem van Rhodes heel prettig klinkt, blijft het allemaal op één niveau hangen. Het ontbreekt aan uitschieters. Voor nog een beetje afwisseling maakt ze bij een aantal nummers gebruik van loops. Tot het genoegen van het publiek komt er toch nog een Lamb nummer voorbij: ‘Gabriel’. Met loops, en volledig a capella. Een aangename afwisseling van de rest van de set. Het publiek zingt dan ook enthousiast mee. Rhodes komt terug voor nog één toegift. Een verzoekje. Rhodes geeft al aan dat het wel erg lang geleden is dat ze het nummer ‘Fortress’ heeft gespeeld en breekt het nummer dan ook halverwege af. Lachend zegt ze wat vaker moeten oefenen op haar gitaarspel. Dan toch maar het nummer dat ze eigenlijk wilde spelen: ‘Save Me’, voor de dame die zojuist tijdens het laatste nummer voor haar neus is flauwgevallen. Een gebeurtenis waardoor deze intieme avond toch nog wat rumoerig eindigt. Lou Rhodes & Oddur Gezien: EKKO, zaterdag 8 maart 2008