Vrijdag 8 februari stond Tivoli in het teken van de tweede editie van Summer Darkness the Winter edition. Vier namen stonden op het programma van de cybergothic-industrial avond: Straftanz, Faderhead, Rotersand en Suicide Commando lieten de duistere, dansbare beats los. De aftrap van de industrial- cyberavond werd verzorgd door het Duitse trio Straftanz. Voor sommigen nog bekend van de zomerse Summer Darkness editie een jaartje terug. Straftanz is hard, Straftanz beukt en dreunt voor je het weet een half uur lang militaire ritmes door je hoofd. De hamerende beats doen soms zelfs denken aan de gabberhardcore uit de jaren negentig. Bijgestaan door een zanger die geen mooie gepolijste stem heeft, maar rauwe, Duitse kreten schreeuwt vanuit het podium én het publiek. Veel variatie zit er in ieder geval niet in bij deze “industrial-street-fighting- dance- act”. Tijd voor een beetje rustiger electropop van Faderhead. Ietser minder gedreun en een beetje meer melodie. Ook hem kennen we van een eerder bezoek aan Summer Darkness. Twee jaartjes terug speelde hij daar slechts zijn tweede liveshow ooit. Inmiddels heeft Faderhead een grote naam opgebouwd in de cyber- industrial-gothic scene. Met gemak mixt hij jaren tachtig beats met EBM, synthpop en zelfs hier en daar een beetje hiphop. Hoewel hij het publiek beter om zijn vingers windt dan Straftanz, blijven de meeste voetjes nog steeds aan de vloer geplakt. Het nummer ‘Vanish’ lijkt het alleen maar erger te maken. Ondanks de nieuwe toetsenist en de meer melodische nummers zoals ‘Noisebastardz’ en ‘DirtygrrrlsDirtybois’ blijft de avond ook bij Faderhead eentonig van sfeer. Rotersand zal daar als eerste hoofdact van de avond verandering in moeten brengen. Dansbare futurepop met melancholische zang én gitaar, iets dat niet vaak voorkomt in de cybergothic. De danshits met gevoelige vocalen weten een enthousiasme bij het publiek op te wekken. Toch lijkt Rotersand te veel op ‘het kleine broertje van VNV Nation’, dat hoe veel hij ook nog zal groeien, nooit groter en ouder zal worden. Als aflsuiter een keer niet iemand van de oost-, maar van de zuiderburen. Suicide Commando, de tweede hoofdact, schudt het publiek wakker. Dit Belgische trio knalt alle energie van het podium het publiek in. Schreeuw ‘Bind, torture, kill’ en de vuisten gaan in de lucht. Of het nu de frustratie van de bezongen ellende is of het drumstel op het podium, Suicide Commando is hard en stevig en knalt. De beelden op het scherm boven het podium liegen er niet om. Ondefinieerbare hompen vlees en bebloede keukenmessen gevolgd door WOII karkassen. Al is de boodschap van Johan hierbij “No more fucking wars”, een goede songtekst zonder deze beelden had de boodschap ook overgebracht en tevens een misselijk en neerslachtig gevoel thuisgelaten. Summer Darkness Winter Edition was nog niet overtuigend genoeg. Geen slechte acts, maar wel te weinig variatie in de optredens. Gelukkig krijgt het festival nog een tweede kans in de zomer om haar duistere kant te laten schijnen... Summer Darkness The Winter Edition 2008 Gezien: Tivoli, vrijdag 8 februari 2008