Na Paper Moon en Orphanage is de Utrechtse popscene in korte tijd een derde vaste klant kwijtgeraakt. Americanaband Polgate geeft op zijn website te kennen er na zes jaar en drie fraaie albums mee te stoppen. Voorman Erny Green gaat solo verder. "De band Polgate is tot nader orde opgehouden te bestaan. Na een zesjarig bestaan geeft Erny Green aan voorlopig alleen verder te gaan om aan een solo album te werken," medlt de website van de band. "Met veel genoegdoening en trots kijken de bandleden echter terug op de afgelopen zes jaar met drie inmiddels klassieke albums en talloze concerten. Polgate bedankt dan ook iedereen die zij op haar pad heeft mogen ontmoeten." Polgate wordt in 1999 opgericht door singer/songwriter, of naar eigen zeggen 'verhalend schrijver' Erny Green (Ernst Grevink). Green is dan al ruim tien jaar een bekende in de Utrechtse muziekwereld. In 1984 vestigt hij zich in de Domstad om literatuur te studeren, in de daaropvolgende jaren maakt hij naam als singer/songwriter in het Utrechtse cafecircuit. Hij staat onder anderen aan de basis van de - tevens door hem geleide -akoestische sessies in Cafe Flitz. Nadat hij als straatmuzikant vier jaar lang de wereld overtrekt, en een tijd in de VS neerstrijkt, wordt hij, eenmaal terug in Utrecht, in de jaren negentig door het hele land een geliefde singer/songwriter. Er verschijnen drie cd's onder de naam Erny Green, met Expectations uit 1997 als hoogtepunt. In 1999 formeert Green de americanaformatie Polgate, met Ruben Poncia als tweede man op gitaar en mondharmonica, Walter Wilhelm op bas en Andre van Leth op drums. Poncia en Wilhelm maken ook deel uit van bluesband The Phonetics. Polgate debuteert in november 2000 met het door Ankie Keultjes (The Watchman) geproduceerde album 'Home On A Horse', dat cd van de maand wordt in Music Maker. Ook GUN Magazine, dan nog een fanzine in papieren vorm, ontvangt de plaat positief. "Polgate weet een eigen geluid neer te zetten, met als grote bindende factor de prachtige, indringende stem van Erny Green. Polgate put uit langbestaande bronnen en creëert zo zijn eigen klassiekers, zoals het Neil Young-achtige Welcome to the Goldmine. En ik had niet gek opgekeken als Back in Your Arms een obscuur Gram Parsons-nummer was geweest," schrijft Niels Goudswaard. In recensies zijn ook legendarische namen als Bob Dylan en The Band, en recentere alt.country-acts als Wilco, 16 Horsepower, Jim White en The Gourds regelmatig terugkerende referenties. Polgate wordt gezien als een van de voornaamste afgezanten van de bloeiende Utrechtse Americana-scene, die verder bands als The Yearlings, Sandusky en Walker Diver voortbrengt. Het tweede album 'Slow Train To Nowhere' uit 2003 wordt nog beter onthaald dan zijn voorganger, en kent zijn hoogtepunt in het ook op de Utrecht Speelt Uit!-sampler figurerende 'On the Beach'. Februari 2005 verschijnt het derde Polgate- album 'Scarfish Love On Wings Of Mojo Wire' dat werd geproduceerd door Hallo Venray-voorman Henk Koorn. Met hem onderneemt Green herfst 2003 ook een opvallende Bosnische tour. Het opmerkelijk getitelde album, waarop Van Leth vervangen is door Chris van der Meer (eveneens Phonetics), wordt wederom goed ontvangen, en uitgeroepen tot Local Hero van Live-XS. "Waar veel Nederlandse alt.country bands vaak verzanden in teveel drukke nummers, weet Polgate goed in te schatten waar een nummer om vraagt," schrijft 3VOOR12/Utrecht-recensent Melvin Wevers. "Scarfish Love on wings Of Mojo Wire’ is een divers album waarbij sommige nummers net iets te weinig eigen identiteit of variatie laten horen. De liedjes die dat wel hebben, zorgen ervoor dat dit album zich moeiteloos kan meten met andere Nederlandse bands binnen het genre." Het derde album blijkt echter het laatste levensteken van Polgate. Na zes jaar bandbestaan geeft Green te kennen weer verder te gaan op zijn vertrouwde solopad. Poncia, Wilhelm en Van der Meer blijven wel actief in groepsverband, maar dan in The Phonetics.