Spinvis wilde met zijn nieuwe programma ‘Lotus Europa’ de popzalen links laten liggen. De hype, besefte hij, is voorbij. Het hippe, jonge publiek met de goede schoenen is niet langer zijn doelgroep. "Mijn publiek bestaat voornamelijk uit vroeg kalende mannen die stripboeken verzamelen en vrouwen met een geschiedenis in de psychiatrie", sprak hij onlangs in een interview. "En dat is goed." Eind februari kreeg EKKO de try-out, waarna de nieuwe Spinvis twee maanden de theaters in trok. Het totaalgeluid, met een door effectpedalen gemanipuleerde cello en weerbarstige trompetsolo’s door Hans Dagelet, was lichtelijk opgeschoven richting avant-garde, klassiek en jazz. Het twaalf minuten durende ‘spoken word’-titelstuk vormde een indrukwekkend hoogtepunt. De Jong, in enkele jaren veranderd in een grijsharige man met uitgebluste ogen, had stevig geëxperimenteerd met dynamiek en structuur. Het resultaat was prachtig, spannend en zelfs grensverleggend. Het Festival aan de Werf kreeg het toetje, met het hele optreden nog eens tweemaal in Tivoli. Utrecht kreeg op deze manier het voorgerecht en nu dan het apperitief, maar het hoofdgerecht werd ons onthouden; geen ‘Lotus Europa’ in een Utrechtse schouwburg. En hoewel de shows in EKKO en vanavond in Tivoli prachtig waren, was het ook pijnlijk duidelijk waarom De Jong dit programma in theaters wilde spelen. Voorprogramma Solo kwam al niet helemaal uit de verf in de langzaam vollopende zaal. J.Perkins stem sneed destijds prachtig door de doodstille theaterzalen, maar deze keer kon hij op minder respect rekenen. Het gevaar van eenvormigheid en saaiheid dat altijd op de loer ligt bij singer/songwriter-projecten in een grote, luidruchtige zaal als Tivoli wist het duo maar ternauwernood te vermijden. Maar ook de indrukwekkende, minuten durende opening van Spinvis, waarbij De Jong zijn gitaar geselde met vioolstok, kreeg net als drie maanden geleden in EKKO het publiek niet volledig stil. Het hele optreden lang bleef een kleine groep achterin een hardnekkige ruis produceren. Dat, aangevuld met een niet al te best gemixt geluid, zorgde ervoor dat de nuances en de klankpracht lang niet altijd tot hun recht kwamen. Het publiek kon het bovendien maar niet laten ergerlijk poppubliekgedrag te vertonen. Naar aanleiding van het slotnummer ‘Kom in de Cockpit’, dat begint met ritmisch geklap van de hele band, had De Jong tijdens theatervoorstellingen het publiek nog wel eens gevraagd om maar niet mee te klappen. In Tivoli was daar uiteraard geen beginnen aan. De meeste popconcertbezoekers lijken soms alleen naar een concert te gaan om minstens een keer mee te kunnen klappen. En dus vernielden ze de slim getimede breaks in het nummer. De man die het waagde om tijdens een korte stilte tot driemaal toe ‘Speuluh!’ te roepen, maakte het dan ook pijnlijk duidelijk: ‘Lotus Europa’ is te goed voor de popzalen. Spinvis zal langzaam steeds meer zijn heil gaan zoeken en vinden onder echte liefhebbers, die bereid zijn om te luisteren. Om zichzelf te laten verrassen. En dat is goed. Spinvis en Solo Gezien: Tivoli, vrijdag 27 mei 2005.