Silence Is Sexy is een bandje dat de laatste maanden in de spotlights staat: talent van de week bij de NCRV, gouden demo bij Studio Brussel, local hero bij LiveXS, en geprogrammeerd op Parkpop (dankzij voorkeursstemmen van de achterban) en Metropolis. Als de bio dan ook nog rept van invloeden als Joy Division, the Cure, Sonic Youth en My Bloody Valentine is de nieuwsgierigheid gewekt. 3VOOR12/Utrecht legde dus verwachtingsvol de eerder verschenen eerste, titelloze demo van dit viertal - thuisbasis Utrecht - in de lade. Het eerste wat opvalt, en misschien meteen tegenvalt, is dat de kreet waaronder de vier heren zich presenteren - a new wave of rock and noise - niet wordt waargemaakt, en dat de genoemde invloeden nauwelijks terug te horen zijn. Er is weinig nieuws aan de rock die Silence Is Sexy maakt: de vernieuwingsdrang die new wave kenmerkt, ontbreekt ten enen male, en waar de noise vandaan moet komen is ons een raadsel. Het kan best zijn dat de vier genoemde bands favorieten van de bandleden zijn, maar de gedrevenheid van Joy Division, de eigenheid van the Cure, de onvoorspelbaarheid van Sonic Youth, en de experimenteerdrift van My Bloody Valentine zijn in het geluid van Silence Is Sexy in het geheel niet terug te horen. Weinig 'new wave' of 'noise' dus, blijft over 'rock'. Bas, drums, gitaar, het hoeft niet te verbazen, Silence Is Sexy is een rockband. Het speelt rock zoals die een jaar of tien geleden werd gemaakt door bands als de Posies of Screaming Trees, zonder de melodieën alleen waarmee deze bands zich wisten te onderscheiden. Het songmateriaal is met het oog op dergelijke namen eenvoudigweg niet sterk genoeg, hoewel er in het tweede nummer, Trash, een zanglijntje zit dat enigszins beklijft, maar dat kan ook komen omdat het ons erg bekend voorkomt. Ook qua geluid weet Silence Is Sexy zich niet echt te onderscheiden van zijn voorbeelden. De arrangementen zijn weinig verrassend, en aan het standaard bandgeluid wordt weinig toegevoegd - naar de in de credits vermeldde mandoline is het speuren in de mix. Ook de zang mist overtuiging. Blijft de vraag waarom deze band zich zo presenteert. Het lijkt of men wil aanhaken bij een band als Interpol, zonder deze band zelf als invloed te noemen. Maar Silence Is Sexy kan beter op zoek gaan naar een eigen geluid, zonder dat men geforceerd probeert te klinken als bandjes die tegenwoordig vaker terug te horen zijn, maar die zelden worden geëvenaard. Dat de website van de band in het Engels is gesteld, getuigt misschien van ambitie, maar doet in dit geval wat potsierlijk aan. Misschien dat Silence is Sexy best een aardige liveband is - onlangs gaven ze een guerillagig op het dak van een huis - maar op plaat moeten ze nog behoorlijk groeien. Op 23 juni speelt Silence Is Sexy in dB's op de volgende Club 3VOOR12/Utrecht, enkele dagen later speelt de band op Parkpop. Silence Is Sexy Demo Verkrijgbaar via pim@silenceissexy.nl