E vormt al bijna tien jaar de enige constante factor van de groep Eels en bracht onlangs het 33 tracks tellende dubbelalbum 'Blinking Lights and Other Revelations' uit. Een album waar hij in 2002 al aan begon, maar al snel mee vastliep, om vervolgens maar snel eerst een ander album ('Shootenanny') te maken. Het was, na een afwezigheid van vijf jaar, dus weer eens tijd voor een bezoekje aan ‘Oetrecht’. De aangekondigde ‘support act’ blijkt te bestaan uit een tweetal filmpjes: een schattig Russisch animatiefilmpje over een wezentje genaamd Cheburashka en een trailer met stukjes van interviews en andere tv-beelden, die een documentaire genaamd ‘Rock Hard Times’ lijkt aan te kondigen. Of ‘Coming Soon’ ook echt serieus bedoeld is weet je bij E echter nooit zeker. De beste man wordt ook al een jaartje ouder en bedacht dat het misschien eens tijd werd om wat rustiger aan te doen. Kwam hij enkele jaren geleden (ten tijde van vierde album 'Souljacker') nog op de proppen met een show waarin uitsluitend gerockt werd, nu heeft hij een pak aangetrokken, een sjieke wandelstok op de kop getikt, een dikke sigaar opgestoken, zichzelf een whisky ingeschonken en Vredenburg vol laten zetten met stoelen. Vanavond doen we rustig aan, vanavond maken we het gezellig. Het publiek lijkt er in ieder geval wel warm voor te lopen, want alle stoelen en trappen zijn bezet. Het concert wordt geopend met het instrumentale pareltje ‘Going to Your Funeral Part II’ en zet meteen de toon voor de rest van de avond: ingetogen piano, een pingeltje hier, een zingende zaag daar en bijna altijd een warm dekbed van strijkers er overheen, af en toe gedirigeerd door een ronddrentelende E en zijn sigaar. Na de eerste nummers, allemaal afkomstig van het nieuwe album, wendt E zich ineens ook tot het publiek. Hij vertelt gekscherend dat ze in Nederland erg hebben genoten van de drugs en prostituees - met name de dames van het strijkkwartet - en zet vervolgens 'My Beloved Monster' van debuutalbum 'Beautiful Freak' in. Maar dan wel met een nieuw couplet erbij. Het is leuk om te zien hoe alle nummers, met name de oudere, in het nieuwe ‘Eels with Strings’-formaat zijn gegoten. Maar hoe lovenswaardig deze aanpak ook is, ze kan de indruk niet wegnemen dat het publiek na een tijdje ook wel zin begint te krijgen in een nummer met een ‘beat’. E, Chet en Big Al, de heren van de band, bespelen een ongelooflijk instrumentarium: gitaar, piano, steel guitar, melodica, contrabas, mandoline, zingende zaag, orgel, harp en tamboerijn. Er is echter geen drumstel te bekennen op het podium. Wél een vuilnisbak en een reiskoffer. E trekt de deksel van de vuilnisbak, Chet trekt zijn drumstokjes en zet zijn voet tegen de koffer: in vuilnisbak en koffer is een uitgekleed drumstel verstopt! Toch nog een beetje ‘rock’ dan. Maar we houden het wel gezellig. Het zal wel geheel op toeval berusten, maar vanavond krijgt het publiek 33 nummers te horen, net zoveel als op de laatste dubbelaar. Tenminste, het deel van het publiek dat ook de vierde (!) ronde toegiften nog meemaakt, want ondertussen zijn de zaallichten al aangegaan en staan een hoop mensen al buiten. E geeft een meisje op de eerste rij nog een trekje van zijn zoveelste sigaar en verlaat dan voor de laatste keer het podium. Maar gezellig was het zonder meer. Eels Gezien: Muziekcentrum Vredenburg, 30 mei 2005