Jaga Jazzist, de band die elektronica, blazers en een duidelijke groove combineert, doet in hun Europese tour ook Utrecht aan. Naar eigen zeggen zijn ze al voor de twintigste keer in Nederland, het bewijs van het vele touren van de band, die nu tien jaar bestaat. Met een nieuw album in de schappen, dat afwijkt van de vorige albums, is het de vraag in hoeverre de live-show van Jaga Jazzist veranderd is. Niet veel, blijkt aan het einde van de avond. Het optreden in Tivoli staat bol van het bombast waar Jaga Jazzist bekend mee geworden is. Veel nummers volgen elkaar snel op. Er wordt bijzonder strak en georganiseerd gespeeld. Maar vooral het plezier lijkt ditmaal te ontbreken. Waar ze twee jaar geleden op het dakterras van het North Sea Jazz Festival letterlijk iedereen aan het dansen kregen, is het effect nu vele malen minder. Het is een goed optreden, de hele band beheerst al zijn instrumenten en maakt nergens een fout. Maar de geest is uit de fles. Irritant is dat drummer Martin Horntveth zó hard slaat, dat de rest van de band slecht te horen is. Hij blijft de aanjager van de band, maar maskeert soms mooie partijen van anderen. Blazers en gitaren moeten vaak onderdoen voor de drums in de mix. Met een optreden van bijna twee uur is het ook onvoorstelbaar hoe weinig rustige momenten er in de set zijn. De toegift maakt nog wat goed. Als terug van een welverdiende vakantie wordt er met veel meer bevlogenheid gespeeld dan eerst. Ja, hier is nog even de vreugde te zien die het oude Jaga Jazzist in zich had. De band dient zich af te vragen of de nieuwe koers, die op het laatste album is ingezet, niet veel verder doorgevoerd moet worden. Met name op het podium. Misschien het bewijs dat het vele touren zich tegen de band aan het keren is. Jaga Jazzist Gezien: Tivoli, vrijdag 13 mei 2005