Het lijkt er een beetje op dat Club 3VOOR12/Utrecht een vaste schare fans begint te kennen. Mensen melden zich soms al aan voordat het programma bekend gemaakt is. Reserveringen die daarna tot op het laatste moment blijven binnenstromen. En er ook de vijfde keer voor zorgden dat dB’s gezellig druk was. Het ontluikende Utrechtse singer-songwritertalent Pien Feith opende het bal. Gewapend met slechts een akoestische gitaar en haar door merg en been snijdende stem, kreeg ze dB’s binnen de kortste keren muisstil. Haar EP toonde al aan wat Feith in huis heeft, in de twintig minuten live werd nog meer indruk gemaakt. Vocaal soms in de lijn van Cat Power of P.J. Harvey; met enorme dynamiek in haar nummers, zette Feith een expressieve set neer. Dial Prisko – voorheen Met Tuiten – mocht na een korte ombouwpauze aan de slag om daarover heen te komen. De vier speelden met melancholie, stoeiden met weemoed en verlangen en de mondharp was weer alom tegenwoordig. Dial Prisko kent veel gezichten: leunt soms tegen de kalme Pearl Jam-nummers aan, heeft dan weer theatrale trekjes (Tom Waits niet vreemd) en wil ondertussen ook nog wel eens rockend uit de hoek komen, zoals in het opwindende finalenummer 'Friendly Fire'. De band gaf al bij al een goed uitgebalanceerde set, die wel eens de nodige zieltjes kan hebben gewonnen. Rocken deed het Rotterdamse Mono daarna zeker ook. En wel de hele set lang. Op een manier die verbazingwekkend genoemd mag worden. Want de drie jonge honden ramden hun emo-getinte indierock in sneltreinvaart onze gehoorgangen in. Inventieve vondsten, een opvallend goede drummer en de juiste podiumuitstraling: ze maakten van Mono een band om op slag verliefd op te worden. Een prachtaanwinst dus. Voor zowel hun label Zabel Muziek als de Nederlandse indierock! Voor de één was de koek toen op en werd het tijd om het hazenpad te kiezen in verband met aanstaande ‘onderbroekenlol’. Voor de ander begon de avond pas echt toen Die Türen het podium bestormden. Een uit Berlijn afkomstig gezelschap waarbij de zanger in wit Adidas-traingingspak gehuld is en meer dan eens maffe bekken trekt. Een club die electropunk mixt met schlager of Neue Deutsche Welle-achtige niemandalletjes. Een band die nummers heeft met titels als: ‘Öde an die Freude’, of ‘Starkstrom Elektriker’. Mondhoeken krulden omhoog, de beat was vet, de danspasjes snel gevonden. De Duitsers werden voor maar liefst twee toegiften terug geroepen door het uitzinnige publiek. En daarmee was de tweede buitenlandse inbreng tijdens Club 3VOOR12/Utrecht (na Boxstep in februari), wederom een schot in de roos. Audio- en video-opnamen van de vijfde Club 3VOOR12/Utrecht volgen later deze week op de site. Nagenieten kan echter nu al, middels de onderstaande foto' s van Anna van Kooij. Club 3VOOR12/Utrecht, jubileumeditie Met Die Türen, Mono, Dial Prisko en Pien Feith. Gezien: dB’s, donderdag 26 mei 2005