Blues Explosion laat stevige krater achter in Tivoli

Jon Spencer en zijn mannen beginnen voorzichtig, maar eindigen met vuurwerk

Joost Koopman, ,

Wat begon als een vrij aftastend optreden, eindigde in een wervelende show in Tivoli gisterenavond. Er werd door Blues Explosion behoorlijk wat op het publiek afgevuurd, beginnend met een vrij klein kaliber, maar toen het mortiervuur uit de kast kwam, kon het publiek niet anders dan door de knieen gaan.

Jon Spencer en zijn mannen beginnen voorzichtig, maar eindigen met vuurwerk

Jon Spencer, als de naam valt hoor je onbewust een klok luiden, en vervolgens maar zoeken naar de klepel. De man blijft een mysterieuze figuur in de rockscene. Maar toch hij heeft inmiddels een behoorlijke erelijst opgebouwd met voorheen Pussy Galore, the Jon Spencer Blues Explosion en onlangs Heavy Trash. Én, hij mag tegenwoordig op zijn platen medewerkers als DJ Shadow en Chuck D (!?) meerekenen. Dus je kunt zeggen dat de man best iets goed doet. Veel goeds deed hij ook in Tivoli weer met zijn Blues Explosion, nu zonder zijn eigen naam ervoor. Waarom zijn naam weg is? Geen idee, misschien wil hij nóg meer op de achtergrond treden. Het mag ook zeker gezegd worden dat zijn bandleden: Judah Bauer op gitaar en Russell Simins (níet de man achter Def Jam) op drums geen haar voor hem onderdeden, dus misschien maar beter dat hij zijn naam heeft verwijderd. Het schijnt dat Spencer buiten het podium een ietwat schuchtere figuur is die berucht is vanwege zijn moeilijke interviews, maar eenmaal op het podium verandert de man in een rock 'n' roll animal. Álles gaat uit de kast, zowel qua muziek als performance; verdraaide stem- en gitaareffecten met vreemde apparaten en veel gegil en gespring, ondersteund door straffe drumritmes, smerige gitaarlicks van de tweede gitaar en vooral géén basgitaar, dit alles maakt het tot iets dat met weinig te vergelijken valt. Het mag wel worden gezegd dat het aan het begin een beetje zoeken was; het ene moment keihard en vervolgens weer volledig gas terug, maar tegen het einde van het optreden gingen alle remmen los en lieten de jongens het publiek snakken naar meer, wat zij vervolgens ook kregen. De toegift was er dan ook een die nog lang zou nagalmen. Er gingen nóg wat stevige scheppen bovenop, waardoor het publiek zowaar begon mee te klappen en high fives begon uit te delen aan Judah Bauer, gitarist nummer twee. Spencer aan de andere kant liet het allemaal op zich afkomen, stond geconcentreerd bij zijn magnetische gitaar/effectbakken, gilde in zijn microfoon en deed zijn eigen ding. In interviews geeft hij ook aan, dat hij tijdens optredens totaal niets meekrijgt van wat er in het publiek gebeurt omdat hij compleet opgaat in de muziek. Nou Jon, het publiek vond het geweldig en hoopt dat je als de gesmeerde bliksem weer terugkomt naar het midden des lands. Blues Explosion Gezien: Tivoli, vrijdag 6 mei 2005