Opener Taxi To The Ocean was vanaf de eerste noot totaal bij de les. De ontspannen bravoure en open blik die we inmiddels van de Utrechters kennen, waren een warm bad voor de net geariveerde bezoekers. Volgens de mores van het voorprogramma vormde het publiek zich in een halve maan op enige afstand van het podium. Die wist Taxi met haar overtuigende set echter zonder moeite te overbruggen. Naast materiaal van Sunday Longplay speelden ze ook een nieuw nummer: ‘Give me a war’. Volgens zanger Just Posthumus moet een voorbode zijn voor de nieuwe plaat. De zeven nummers die daar nu al voor klaar liggen zijn eenvoudiger en rauwer dan op de voorganger, zo verklaarde hij na afloop. ‘Give me a war’ was inderdaad minder grillig en toegankelijker dan de rest van de set, maar bleef nog niet meteen hangen. De kritiek dat Taxi te veel verschillende dingen in één nummer willen stoppen heeft zijn uitwerking dus gehad. Gisteren was er echter nog niet veel van te merken. Net als Motorpsycho, waar ze vaak mee vergeleken worden, verstaat de band nog steeds ‘de kunst van het niet weglaten’. Dat bleek nog maar eens tijdens het hoogtepunt ‘Way to Smart’. Het nummer werd minutenlang uitgesponnen met een improvisatie die aan The Doors deed denken. Het uitbundige applaus onderstreepte het geslaagde uitstapje. Coparck kon het contrast bijna niet groter maken door met het ingetogen ‘A little lost’ te openen. Een nummer met een dromerigheid die aan Spinvis doet denken. Samen met het aanzwellende ‘Not any of that’ en ‘Filling Holes’ vormden zij de ingrediënten voor het vervolg van de avond. Coparck neemt de tijd om melodieën uit te bouwen en vult die aan met triphop drumbeat en glijdende contrabas. De band geeft het publiek de tijd om lekker mee te gaan in gelaagde herfstige sferen. Op het podium zag het er heel anders uit. Vier wat in zichzelf gekeerde mannen die opgaan in hun muziek. Alleen zanger Odilo Girod toonde af en toe wat onbesuisde fratsen. Zo gooide hij zijn lege waterfles bijna tegen iemands hoofd. Het publiek had inmiddels de voorste linies betrokken en er werd door een aantal twintigers heftig meegedanst. Onder meer door een stuk of tien jonge dames die je vooraf niet direct bij het volwassen Coparck zou verwachten. Na afloop kochten ze allemaal de nieuwe plaat ‘Few changes come once in a lifetime’ en Odilo moest ze signeren. Bij afsluiter Geigercounting stond al snel iedereen te dansen. De electro van Coparck- toetsenist Maurits de Lange is vaak in zijn thuisstad te horen, maar heeft een aanstekelijkheid die niet snel gaat vervelen. Zeker niet op een gemoedelijke avond als deze met een gewillig publiek en overtuigende bands op de menukaart. Taxi to the ocean, Coparck en Geigercounting Gezien: EKKO vrijdag 14 januari 2005