In tegenstelling tot Noorderslag, was het Utrechtse aandeel op Eurosonic 2005, met alleen de Yearlings op het officiële programma, niet zo heel groot. Maar ook schijn kan bedriegen: met een aantal quasi-officiële showcases wist de Utrechtse delegatie ook tijdens Eursoonic een aardig woordje mee te praten. Zij het het op wat slinksere wijze. En met een hoofdrol voor de pr. Ofwel: Utrecht op Eurosonic, een impressie. Eurosonic, dag 1: donderdag 13 januari 2005. Donderdagavond, half zeven. Nog een dik uur, en Eurosonic barst in volle glorie los. Al valt daarvan in de Groninger binnenstad op dit moment nog weinig te bespeuren. Zo af en toe komt iemand bij de Eurosonic-keet op de Grote Markt zijn bandje of accreditatie ophalen, verder zijn het vooral stadsbussen, Febo-snackers en koopavondgangers die de klok slaan. Het muzikale bezoek laat zich er -al dan niet verraden door de pasjes om hun nek- dan ook makkelijk uitplukken. De Met Tuiten-delegatie Polle, Gerben en Danibal bijvoorbeeld, die in afwachting van hun soundcheck goedgemutst over de Grote Markt struint, geestdriftig zwaaiend met een stapeltje promo-cd's. Versgebrande samplers van hun eigen label-in-oprichting Tinkatone. Kersvers gebrande samplers zijn het bovendien: wanneer ik er een in ontvangst neem, straalt de warmte er zelfs nog vanaf. Een uitermate aangenaam moment in de januarikou. Zo beaamt ook mijn linkerwang. 'Ze zijn nog kakelvers: In de trein hierheen hebben we zelfs alle hoesjes nog zitten knippen en vouwen.' roept drummer Gerben enthousiast. Hij kan een trotse twinkeling maar nauwlijks bedwingen. 'Ze zijn mooi he?' Maar het mooiste komt nog, wat hem betreft: 'Wij waren net bij de Oosterpoort, om daar alvast wat cd's uit te delen. Zegt iemand: 'Tinkatone? Dat is toch van Mr.Love & the Stallions? En dat terwijl het label nog officieel gelanceerd moet worden! Helemaal super!' In oprichting of niet, labeloprichter Jeroen Winkelman heeft wat Eurosonic betreft in ieder geval zijn beste beentje voorgezet. Door zijn goede contacten bij het Amsterdamse podium Winston (Mr.Love won eens de Winston Popprijs, Met Tuiten trok vorig jaar een volle bak) effectief aan te boren, heeft hij voor beide bands uit de Tinkatone-stal een plekje weten te regelen tijdens de showcase die de Winston elk jaar tijdens Eurosonic organiseert in café De Kar. Geen echte showcase op Eurosonic dus, maar -heel slim- wel tíjdens het festival. In het programmaboekje staan beide bands dan ook niet vermeld: om publiek te trekken, moeten de bands het dan ook puur hebben van promotie via De Kar, via Winston en via henzelf. En van die enkele voorbijganger zonder kaartje, die het gratis alternatief hoger acht dan de uitverkochte hectiek van Eurosonic. Al moet deze van de showcase natuurlijk nog wél op de hoogte zijn. Quasi-officieel of niet, wat betreft de promotie gaat het met Tinkatone alvast heel lekker. Dat Noorderslag dé plek is om jezelf ook op promotioneel vlak in de kijker te spelen, is Jeroen en Gerben niet ontgaan. Want wie staan er bij de uitgang klaar met cd'tjes wanneer collega Atze en ik Vera verlaten om naar The Yearlings te gaan kijken? Inderdaad, de Tinkatone-mannen. 'Gratis cd'? ' houden ze de wachtenden in de rij voor. De schijfjes worden gretig aangepakt. Maar goed, tijd voor het officiële programma. Tijd voor The Yearlings. Als enige Utrechtse band op het officiële programma houden ze de vlag in ieder geval uitstekend hoog. Jazzcafé De Spieghel is lekker gevuld, het publiek staat aandachtig te luisteren. En The Yearlings zelf leveren ondertussen een degelijke set af, en spelen -zoals zanger/gitarist Olaf Koeneman vooraf al liet weten- een dwarsdoorsnede uit hun repertoire. Een repertoire dat misschien niet tot het spectaculairste van het Eurosonic-programma behoort, maar temidden van alle electropunk en avantgardemetal wél een fijnzinnig rustpuntje vormt. Toch heeft die hele festivalhectiek wel enige invloed op de Yearlings-show van vanavond: is De Spieghel aan het begin van de show behoorlijk gevuld, aan het eind staat het café nog maar halfvol. Of het aan de festivalcultuur van het podiumhoppen, aan de band zelf of aan de niet altijd even vlotte presentatie ligt, is niet duidelijk, maar het lijkt erop dat de Yearlings de meeste aanwezigen niet over de hele linie weten te boeien. En dat is jammer, want het optreden kent een hier en daar een aantal schitterende momenten. Met het nieuwe, ingetogen 'Your Avenue', waarin de zang van Koeneman sfeervol ingekleurd wordt door de pedalsteel van René van Barneveld, als absoluut hoogtepunt. Nu al met stip het mooiste Utrechtse nummer van het jaar, wat mij betreft. Wanneer we na de laatste klanken van 'Like A Drunk' snel de benen willen pakken om nog een staartje Mediengruppe Telekommander mee te pikken, worden we snel tegengehouden door de meegereisde Gasoline Brother Roel. 'Hee jongens, hebben jullie al de nieuwe promo van de Gasoline Brothers?'. En hij graait in zijn tas, om daar een welhaast even versgebrand exemplaar uit te trekken. Inclusief kersverse bio, met de woorden 'behoorlijk fenomenaal' die Jaap Boots twee avonden eerder in het VPRO-radioprogramma Music Hall in de mond nam, als trotse kop. Ja, denken we, het lijkt er steeds meer op dat ook Utrecht het pr-belang van Noorderslag begint in te zien. Van dat laatste lijkt ook een uur later sprake, wanneer de jongens van Met Tuiten één deur verder (De Kar ligt pal naast de Spieghel) aan hun set zijn begonnen. Veel volk is er nog niet, maar de promotiecd'tjes gaan lekker. Lekkerder dan de set ook, in eerste instantie. Want eerlijk is eerlijk, het gaat verdacht moeizaam met de band vanavond. Zo klinken de Tuiten alsof ze niet naast, maar in de toiletten (geen flauwe woordspelingen svp) staan te spelen. En bestaat er een enorme kloof met het, achter de reling staande, publiek. De vonk wil maar niet overslaan. Wanneer na een klein half uur ook de versterker van gitarist Polle de geest geeft, lijkt de dobber zelfs loodzwaar te worden. Toch blijkt juist dít moment uiteindelijk het keerpunt van de set te zijn: om te redden wat er te redden valt, begint zanger Danibal maar op zijn welbekende mondharp te improviseren. Wanneer Polle hem daarin gaat assisteren (de crew van de Kar doet onderwijl wat reanimatiepogingen), en er een mondharp-improvisatieduet ontstaat, wordt het publiek eindelijk in het optreden gezogen. En zie daar: de aandacht is eindelijk getrokken, en wordt voor het eerst ook vastgehouden. Wanneer de Yearlings-posse de dansvloer is opgestormd en ook de versterker het weer doet, is het de pakkende afsluiter 'Train' waarmee de toeschouwers eindelijk over de streep getrokken worden. Zij het met de hakken over de sloot. Met Mr.Love & the Stallions, later op de avond is het niet veel anders: de band maakt een rommelige indruk, en lijkt er maar niet echt in te komen. Laat staan dat ze het publiek in de intussen veel drukkere Kar bij de kladden weten te grijpen. Een schril contrast met de populaire Tinkatone-cd'tjes. 'Ze werden uit m'n handen gerukt', aldus manager Jeroen. 'Ik ben er vanavond alleen al honderdvijftig kwijtgeraakt.' Wanneer de 3VOOR12/Utrecht-delegatie even later Huize Maas is binnengehobbeld, en daar zelfs op de mannen-wc nog 'Groeten uit Utrecht'-posters tegenkomt (een PR-samenwerking tussen EKKO, Tivoli en Vredenburg), kunnen we een stevige glimlach niet onderdrukken. 'Utrecht' mag vanavond op muzikaal gebied dan problemen hebben gehad de aandacht te trekken, op pr-gebied is ze daar zonder meer in geslaagd. Het is wat mij betreft dan ook de teneur van de eerste dag 'Utrecht op Eurosonic': 'Zolang je PR maar goed zit'. Benieuwd wat dat morgen gaat opleveren. Eurosonic, hoofd- en zijprogramma Met onder anderen The Yearlings, Met Tuiten en Mr. Love & the Stallions. Gezien: Binnenstad Groningen, donderdag 13 januari 2005.