Het is een tijd stil geweest rondom Mercy Giants. Hun laatste wapenfeit, ‘Racing Club Hades’, stamt alweer uit 2002. De heren van deze band hebben in de tussentijd niet stilgezeten. Ze zijn muzikaal flink actief: spelend in bands, of achter de opnameknoppen De opnames voor deze plaat lagen al een tijdje op de plank. Zolang dat de band inmiddels genoeg nieuwe nummers heeft voor nog een release. Maar nu is hij er dan toch echt; de nieuwe Mercy Giants plaat. Aanvankelijk zou deze release een split zijn met tse tse airline, een band waaraan de leden van Mercy Giants ook hun steentjes bijdragen. Nu is besloten om de 5 nummers allen onder één naam uit te brengen met als titel ‘When A Man Drowns, He's On His Own’. Een hoogst actuele titel in het huidige klimaat van overstromingen ten gevolge van zeebevingen. De nummers op de plaat zijn opgesplitst onder twee noemers, ‘Flood’ en ‘Ebb’. Flood De start is dreigend en pulserend. Een kat-en-muis-spelletje tussen de gitaar en drum, als een vloed die aankomt en zich weer terugtrekt. Complexe patronen die doen denken aan het werk van de Minutemen, of Owls. Fluisterzang ondersteund door schreeuwerige vocalen op de achtergrond kondigt onheil aan. Dan breken de dijken en doet de oversturing zijn werk. De onheilspellende sfeer blijft hangen in het volgende nummer ‘Kwalster’. Vol tegendraads drumwerk en rauw gitaarwerk, gaan de gedachten naar Slint en June of 44; zonder een kopie te zijn van deze bands. Mercy Giants heeft een vrij Amerikaanse underground sound die een duidelijk stempel op deze EP drukt. Ebb ‘Must Devide My Time’ vormt de uitzondering op de regel. Een akoestische ballade opent de b-kant van deze 10”. Een welkome afwisseling. Jammer genoeg blijft het nummer een beetje kabbelen; echt indrukwekkend wordt het dan ook niet. Met het geweldige ‘Ten Inches Left’ wordt afgesloten. Een geweldig crescendo ondersteund door Spaans aandoend handgeklap, gaat over in een heerlijke repetitieve groove. Kortom: na vloed, komt eb en in die wetenschap hebben we te maken met een zeer goede comeback van onze Utrechtse giganten. Enige kanttekening die we kunnen maken is dat de instrumentatie vrij beperkt blijft. Een extra gitaar of andersoortig instrument zou de nummers wellicht verrijken. Want hoewel de composities duidelijk van elkaar verschillen, is dat qua geluid een stuk minder het geval. Live maakt Bart de Kroon (We vs. Death, The Fire Harvest) inmiddels deel uit van de Mercy Giants-bezetting. Zijn toevoegende waarde kan meteen getest worden in dB’s. Daar speelt de band namelijk ter presentatie van de 10”. Een compleet ‘Zabel Presenteert’ programma staat op de rol, met twee Zweedse bands als bonus: Jeniferever en The Search. Het is ongeveer half vier als ik dit schrijf, in de nacht wel te verstaan. Het kan verkeren, met dit soort avonden. En dat ligt niet eens aan een laat drinkgelag. Om de een of andere reden loopt het programma wat vertraging op. Dat komt niet in het minst door de lange set die Mercy Giants ten gehore brengt. Al zal niemand daar echt wakker van liggen. Dik drie kwartier lang spelen de drie-plus-één. Dat we het even weten, na een podium-afwezighied van bijna een jaar! Indie-rock uit Utrecht klinkt voor even hemels, strak en verbijsterend goed. Bart de Kroon verleent hand- en spandiensten op toetsen en gitaar en geeft het bandgeluid nét dat beetje extra. Wat is Mercy Giants toch een geweldige band en wat moeten we dit toch veel, veel en nog veel vaker live aan het werk zien! Tsja, makkelijk in een hokje te stoppen is hun ‘sound’ misschien niet, maar wat een brille brult er door de speakers! Radiohead, Tortoise, The Notwist, Dismemberment Plan; wat niet? Het spookt in mijn hoofd als Mercy Giants klaar is. The Search speelt vervolgens een potje Chameleons ontmoet The Smiths. Wave-gitaar, Interpol-uniform en –klanken en een vleugje emo. Weinig mis mee en de perfecte opmaat voor Jeniferever. Net als hun voorgangers uit Zweden afkomstig. En ook voor deze band is het hun eerste show in Nederland. Dat er nog maar vele mogen volgen! Want deze band doet aan heel veel denken, maar doet toch vooral zijn eigen ding. Ergens op het grensvlak tussen indie en postrock. Men denke aan Gregor Samsa, maar ook aan Sigur Rós of Mogwai. Waar de alternatieve rock van weleer het pad van de epische postrock kruist, huist Jeniferever. Het is daar goed toeven, zo blijkt. Met dit soort Zabel-concerten en de nieuwe EP van Mercy Giants bewijst Zabel Muziek springlevend te zijn. Let dus vooral goed op, want er staat nog een hoop op de rol. Niet alleen aan het releasefront, maar ook met nieuwe ‘Zabel Presenteert’-avonden in dB’s. Plus: in de Amsterdamse OCCII concerten onder de noemer: ‘Vette Analoge Shit’. De eerste twee staan alvast gepland op 14 januari (Victory At Sea en Soda P) en 20 januari (Ponycamp, Sincabesa en Mercy Giants). Mercy Giants, The Search en Jeniferever Gezien: dB’s, donderdag 13 januari 2005 Mercy Giants – ‘When A Man Drowns, He’s On His Own’ 10” [ZB-037/Zabel Muziek] verschijnt op maandag 17 januari.