Met The Good Life in huis is de zondag geen rustdag

Amerikanen blijven live stuk beter overeind dan twee jaar geleden

Melvin Wevers, ,

Voor sommige mensen is de zondag een dag om te rusten. Maar zondag lieten The Velvet Teen en The Good Life zien dat men op de rustdag ook hele andere dingen kan doen. Gelukkig waren genoeg mensen diezelfde mening toegedaan, en was het verrassend druk voor een zondagavond in EKKO.

Amerikanen blijven live stuk beter overeind dan twee jaar geleden

Voor sommige mensen is de zondag een dag om te rusten. Maar zondag lieten The Velvet Teen en The Good Life zien dat men op de rustdag ook hele andere dingen kan doen. Gelukkig waren genoeg mensen diezelfde mening toegedaan, en was het verrassend druk voor een zondagavond in EKKO. De Amerikaanse band the Velvet Teen is in Nederland vrij onbekend, maar thuis in de Verenigde Staten heeft het al een redelijke fanbase opgebouwd. De groep mag Chris Walla van Death Cab for Cutie tot de fans rekenen, hij nam zelfs de rol van producer op zich voor hun voorlaatste album. De band uit San Francisco is openingsband tijdens de gehele Europese tour van The Good Life. Het repertoire van The Velvet Teen bestaat veelal uit rustige nummers met hier en daar wat elektronica. Soms komt er een harder nummer voorbij, waar de overstuurde gitaren centraal staan. Live brengt de band vooral deze hardere nummers ten gehore. De laptop voor de elektronica was kapot, de piano was niet meegenomen. Een set vol stevige rocksongs dus, met een stem die doet denken aan Jeff Buckley. Jammer dat deze nummers nooit echt beklijven en allemaal net iets te lang doorgaan. De drie mannen zijn vanavond ontzettend ziek, maar ze zetten ondanks dat een redelijke set neer. De stem van de zanger breekt op naarmate de set vordert en de drummer zit er nog wel eens een tikkeltje naast. Eerder deze week liet The Good in Paradiso al zien een puike set neer te kunnen zetten. Twee jaar geleden kwam de band live nog niet altijd even sterk uit de verf. Het begin van de set leunt vooral op materiaal van hun laatst verschenen full-length ‘Album of the Year’. Een vrij pretentieuze titel voor een vrij ingetogen en reflectieve plaat. In de media al ‘Break-Up Album of the Year genoemd’ vanwege de thematiek; verbroken relaties, one-night stands en het leven na een relatie. Zanger/Gitarist Tim Kasher valt meteen op door zijn karakteristieke stemgeluid. Een ontzettend dynamische, veelzijdige stem die soms tegen het valse aan ligt. Daarnaast valt de inval-bassist op, vanwege zijn schoolmeester-look. Stoffige outfit, brilletje, iets te lange baard. Vaste bassiste Stefanie Drootin ontbreekt: zij is op dit moment aan het touren met Bright Eyes. De hele catalogus van de band uit Omaha wordt vanavond belicht. ‘Don’t Make Love So Hard’ van het album ‘Black Out’ is het hoogtepunt van de avond. Een nummer dat met enige aarzeling wordt ingezet, omdat ze hem al lang niet meer hadden gespeeld. “I sit at the bar, you're off playing pool still you keep a close eye on which girls I've been talking to.. But day after day stumbles by and I've yet to abandon your side has jealousy's venomous dart poisoned the well of your heart? Don't make love so hard” Een duidelijke interactie tussen het publiek en de band is voelbaar. Het publiek reageert na elk nummer enorm enthousiast, waardoor de band steeds energieker gaat spelen. Bij ‘Notes in His Pockets’ en ‘Always a Bridesmaid’ neemt Kasher plaats achter de toetsen. Een mix tussen Fugazi meets Belle & Sebastian is het resultaat. De kracht van The Good Life is dan ook de omschakeling tussen ingetogen nummers en uptempo, rauwe rocksongs. Een kracht die op het podium verbazingwekkend overeind blijft. The Good Life speelt 30 januari nog in Nighttown te Rotterdam. The Good Life & The Velvet Teen Gezien: EKKO, zondag 16 januari 2005