3VOOR12/Utrecht en Tivoli grepen het exclusieve Bright Eyes concert van volgende week aan om een bijzondere prijsvraag uit te schrijven. Op het verzoek zo creatief mogelijk voor de dag te komen, kwamen de mooiste inzendingen binnen. Van desperaat tot lieflijk, van poetisch tot letterlijk beeldend. Eén bijdrage sprong eruit en vat Bright Eyes in de kern samen. 3VOOR12/Utrecht en Tivoli feliciteren hierbij de winnaars. Fred Wondergem en Tom Wouters mogen samen naar de show, knokken om de verdeling van de cd’s en een flesje wijn pater maken. En wij? We zullen ademloos toekijken en -horen. En u? U besluit na de getuigenis van Fred en Tom toch ook Bright Eyes’ orkaan te ondergaan, niet dan? Het woord is aan Fred Wondergem en Tom Wouters: “De cd begint met de stem van een kind dat iets voordraagt, daarbij geassisteerd door zijn vader. Haast onopvallend gaat dit over in de vibrerende licht-nasale stem die zo typerend is voor zijn muziek. ‘Fevers & Mirrors’, Bright Eyes, mijn eerste kennismaking... Ooit al een coup-de-foudre gehad? Een moment waarbij je een persoon per ongeluk in de ogen kijkt en beseft dat de dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn als voordien? Zo voelde ik me op dat moment. Hij leek met zijn stem te smeken om aandacht, om erkenning. Alsof hij op een moment van instorten stond en jij, de luisteraar, de enige was die hem redden kon. Door te luisteren. De artiest die lijkt te gaan sterven op de bühne. Ik had nog nooit zulke emotioneel geladen muziek gehoord. Conor Oberst zingt over verdronken broertjes, gebroken liefdes en misschien wel het belangrijkste: eenzaamheid. Eenzaamheid waarin ik mezelf herken. Die eenzaamheid die je kan voelen als je op een feestje bent met tientallen vrienden. Je bent niet alleen, maar zo voel je je wel. Of zijn drang naar liefde. In ' Waste of Paint' eindigt hij met de woorden: “I just want to be loved”, waarbij zijn stem overslaat in een soort geroep. Huilen heb ik allang afgeleerd, maar op die momenten wou ik dat ik het nog kon. Bright Eyes is een orkaan. Heel krachtige, felle muziek, maar dan grotendeels met akoestische instrumenten. Een orkaan die op het eerste gezicht slechts een lichte zeebries lijkt, maar je - als je dichterbij komt - wel degelijk omver kan blazen. De pijnlijke tragedies die hij vaak in zijn songs vertelt, zijn verhuld in mooie, soms opgewekte melodieën. Alsof Conor alles wil zijn: optimist en pessimist. Oberst wordt al jaren aangezien als ‘rock boy genius’, iets wat hem al vele aanbiedingen van platenmaatschappijen heeft opgeleverd. Maar één voor één legt hij ze naast zich neer. Bij hem draait het niet om verkoop, maar om een ‘must’. Hij moet zingen, hij moet voortdurend songs maken; als een soort catharsis. Daarvoor heeft hij geen contract bij een major label nodig. Soms wou ik dat ik in Nebraska geboren was en Conor persoonlijk kende. Dat ik naar zijn verhalen kon luisteren, zoals kinderen in oude prentenboeken aan de lippen van hun opa hangen. Ik hoop dat de orkaan nooit gaat liggen...” Bright Eyes (en support Rilo Kiley) Te zien: Tivoli Oudegracht, woensdag 23 februari 2005, 20.15 uur Het concert is inmiddels uitverkocht.