De p.r.-machine van Tivoli draaide de afgelopen weken overuren: de zaal organiseerde allerlei opmerkelijke acties rond het optreden van de sympathieke Belg Stijn. Bezoekers die konden aantonen ook Stijn te heten, werden blij gemaakt met een Stijn EP en een exclusieve Stijn button. Tivoli heeft de buttonmachine flink aan het werk gezet, en speciaal voor deze avond talloze buttons met verschillende teksten samengesteld. Ook bij regiokrant ‘Ons Utrecht’ was een prijzenpakket te winnen, indien men kon uitleggen waarom hij of zij ook graag Stijn zou willen heten. Stijn, voluit Stijn Vandeputte, wordt in zijn vaderland op handen gedragen, en inmiddels gaat het internationaal ook erg lekker. In zijn vaderland heeft hij deze maand de ZaMu award in de categorie dance gewonnen, een belangrijke prijs voor musici. Wat een aantal jaar geleden begon met een onschuldig optreden op een feestje, liep al snel behoorlijk uit de hand. Optredens in diverse clubs en een doorbraak in electrocity Berlijn volgden snel. De tweede EP ‘Ep #01’ (2003), met nummers als ‘Sexjunkie’ en ‘Wiezeddegij?’, zorgde voor de definitieve doorbraak. Het vorig jaar verschenen debuutalbum ‘Euphoric’ werd eveneens met open armen ontvangen. De cocktail van serieuze liefdesliedjes in een electro-jasje, voorzien van de juiste dosis humor, bleek de juiste formule te zijn voor succes. En zo ook gisteravond in Tivoli. In zijn rode outfit, met zelfverzekerde houding en links en recht een stellage van vintage synthesizers, samplers, drumcomputers, mengtafels en twee microfoons is Stijn in zijn sas. Hij gaat tekeer op zijn apparatuur, trekt er hier en daar een stekkertje uit om het ergens anders weer in te pluggen. Nummers van zijn album en covers wisselen elkaar af. Oude tijden herleven in ‘I Wanna Be Your Dog’ van The Stooges en ‘Pa’ van Doe Maar. ‘Erotic City’ van Prince gaat hem minder goed af. Terecht merkt hij na afloop van het nummer dan ook op nog even te zullen moeten oefenen. Dat Stijn zijn talen spreekt moge duidelijk zijn. Op zijn debuutalbum zingt hij zowel in Vlaams, Engels als Frans. In ‘Wiezeddegij?’ gooit hij er nog een schepje bovenop en brengt hij spontaan een aria in het Duits ten gehore. Het shirt gaat uit en ‘Sexjunkie’ wordt ingezet. ‘Maak me gek’, lijkt het enthousiaste publiek te schreeuwen. Bij de opzwepende miami bass beats gaat het publiek volledig uit zijn dak en dat stimuleert de solist alleen nog maar meer. Na de aankondiging ‘even andere schoenen aantrekken’ verschijnt de hitsige Stijn met ontbloot bovenlijf en hoge Prince-hakken en zijn de eerste klanken van het nummer ‘Pussy On My Mind’ hoorbaar, met af en toe een onverwacht en origineel ‘miauw’ erdoorheen. Vervolgens het rustige feel good nummer ‘G. Daddy’, waaraan Raymond van Groenewoud een vocale bijdrage leverde. Het geslaagde feStijn lijkt voorbij te zijn, maar ruimte voor een toegift is er natuurlijk altijd. Na een korte break wordt het ‘Poep’ liedje ingezet. “Grote poep, kleine poep, dikke kont, smalle kont, billen in de mix”. Een hilarisch hoogtepunt wordt bereikt als Stijn afsluit met het kinderliedje ‘Ik zag twee beren, broodjes smeren…’ Degenen die Stijn eerder op Lowlands hebben aanschouwd, kennen waarschijnlijk inmiddels zijn trucje, maar voor de nieuwe Stijn-fans was het een waar genoegen. Electronation met live Stijn, dj’s Terry Toner en Monkeycat. Gezien: vrijdag 25 februari 2005, Tivoli