Na een kwartier in de rij te hebben gestaan om het uitverkochte concert van Within Temptation te bezoeken, bleek bij aankomst bij de deur het voorprogramma te zijn afgelast wegens ziekte. Zodat we waarschijnlijk nooit zullen weten of Autumn nog wel past bij de musical-achtige taferelen van de eens zo metal minded gothic-popband Within Temptation. De bezoekers dienden zichzelf minimaal anderhalf uur te vermaken, aangezien er geen vervangend voorprogramma was geregeld. Zou er dan helemaal geen band in (de buurt van) Utrecht zijn, die vanavond een gokje op roem en succes zou willen wagen? Klaarblijkelijk niet; een soort festivalsfeertje daalde neer over de mensen die een beetje hangend en kletsend de tijd verdreven. Zo niet bij mij, want dat was zonde. Ik beschikte per slot van rekening over de kennis dat er een paar minuten fietsen verderop twee interessante lawaaibands speelden. Ik ben dus naar EKKO gegaan. The Suicidal Birds waren net begonnen en hoewel de zaal een beetje leeg was, kwam deze Friese garage-punkrock-formatie best snel op gang, en speelde ze lekker. De muziek doet denken aan de Pixies, maar is vooral pure recht-toe-rechtaan garagerock. Een overstuurd vals zingende zangeres, een slepende manier van spelen, nummers over onbegrepenheid, wijn, bier en de boerderij. Best grappig en lang niet slecht. Om half tien, terug in Tivoli, is Within Temptation net klaar met het eerste nummer. De echo van de oh’s en ah’s zijn bijna nog te horen. Indrukwekkende grote, bombastische decorstukken met afbeeldingen van gothische tekens, reusachtige beelden van engelen en een imposante lichtshow suggereren een fantasiewereld. Op de achtergrond zijn computeranimaties te zien van sfeerbollen, vulkaanuitbarstingen en weidse landschappen. Als zangeres Sharon den Adel meteen na het eerste nummer roept dat we er een feestje van gaan maken en het publiek uitzinnig reageert, is meteen duidelijk: dit is een zaal vol echte fans. Deze mensen gaan voor een geweldige avond uit en Within Temptation lost deze wens zonder morren en zonder problemen in. Den Adel is goed bij stem en haalt met het grootste gemak (ook springend) de hoogste noten. De muziek die de groep nu maakt is wel beduidend andere koek dan hun eerste album 'Enter', dat nog zeker wel aan metal refereert. Nu is er plaats gemaakt voor popmuziek en er is zeker een nieuw genre gecreëerd: sprookjes-gothic-pop. In de lijn van Kane staat hier een enorme productie op het podium, in de lijn van BZN (jawel..) staat hier een band met echte meezingnummers. Als je wilt, kun je je laten meenemen en even een avond ontsnappen aan de werkelijkheid met de musical genaamd 'Within Temptation'. Compleet met overgestylde bandleden, danspasjes en groots gebrachte gebaren, zodat ook de mensen achter in de zaal bereikt worden. En lukte zeker. Within Temptation speelde geroutineerd en professioneel haar set en het publiek was blij. Eenmaal terug in EKKO, waar de zaal redelijk vol is gelopen, liet ik me nog even helemaal overrompelen door het brute, doch strakke geweld van The Lost Sounds. Stampend, drijvend, rockend met de nodige agressieve uitstraling van zangeres/gitariste Alicja. De muziek staat als een muur en komt hard, heel hard over je heen. Ze speelden een uur, waarvan ik het laatste kwartier heb gehoord. Had ik het hele uur maar gezien, dacht ik achteraf. Within Temptation of niet. Within Temptation Gezien: Tivoli, dinsdag 12 april 2005 The Lost Sounds & The Suicidal Birds Gezien: EKKO, dinsdag 12 april 2005