Maida Vale (genoemd naar een Londens metrostation) maakt naar eigen zeggen “progressive-alternative rock”. Erg progressief is de band echter niet: bij progressive moeten we denken aan wat in de jaren zeventig progressive rock heette. Melodieuze conservatoriumhardrock á la King Crimson en Yes dus. Alternatief is de groep zeker. Op onnavolgbare wijze weet de band die oude rock te combineren met metal en punk. Dat laatste werd ironisch genoeg ooit uitgevonden om de vloer aan te vegen met dergelijk gefriemel. Heel postmodern dus.
Op hun tweede album ‘Prefab Bliss’ leidt deze bizarre combi tot een nummer als ‘Guide to the Game of Love’, de openingstrack. Het klinkt alsof de zanger van Bad Religion is gaan jammen met leden van Megadeth en King Crimson. Gek genoeg werkt dat best. Het volgende nummer gaat in die trant door, maar dan komt de klad erin. Er klinkt namelijk plotsklaps een inwisselbaar punknummertje uit de speakers. En dat is duidelijk niet waar deze dinosaurusrockers goed in zijn.
Dan krijgen we een tenenkrommende ballad, waarin pijnlijk duidelijk wordt dat de strot van zanger Jeewee niet berekend is op hoge tonen, of überhaupt voor mooi en gevoelig zingen. Het volgende liedje maakt het weer een beetje goed, maar dan komt er nog zo´n eindeloze tranentrekker, over een verliefdheid op een hoertje. Dat was vast geen leuke relatie. Het laatste nummer laat de progrock-invloeden negen minuten lang de vrije loop, en redt het geheel met veel tempowisselingen en een leuk Iron Maiden-riffje. Die eeuwigdurende solo aan het begin had niet gehoeven.
De ellenlange solo´s maken de nummers eigenlijk stuk voor stuk onnodig lang en een beetje saai. Gitarist Ronald moet echt een tijdschakelaar op zijn versterker. Jammer, want de muzikanten weten wel wat ze aan het doen zijn. Maida Vale kan uitstekend rare breaks en lastige loopjes strak neerzetten. Met die vocalen komt het ook wel goed als Jeewee zich beperkt tot declameren als Bad Religion´s Greg Graffin, en gemene metalstemmetjes. Gooi die ballads eruit en ik kom gerust eens een biertje drinken bij een gig in het Oude Pothuys. Nu durf ik nog niet.
Maida Vale - Prefab Bliss (eigen beheer)
Ouwelullenrock met een punkattitude: kan dat?
Maida Vale komt met redelijk tweede album maar kent beperkingen nog niet goed
Maida Vale maakt al jaren precies de muziek die het leuk vindt en trekt zich daarbij niks aan van de heersende trends. Progressive rock, bombastische en ingewikkelde rock uit de jaren zeventig, is toch niet echt waar je aan denkt bij fris en hip. De band houdt echter ook van punk en metal, en maakt doodleuk een cocktail van zijn favoriete genres. Het tweede album ‘Prefab Bliss’ laat horen dat dat niet zo gek hoeft te zijn als het lijkt.