Little Barrie verbaast zichzelf met pakkend optreden

Bluesrock met Britse branie smaakt wonderwel

Atze de Vrieze, ,

Ze mogen dan niet zo jong zijn als frontman Barrie Cadogan eruit ziet, ze klinken wel jong en fris. Little Barrie integreert nogal wat belegen invloeden en stijlen in hun fijne mengeling van soulvolle bluesrock, maar het Britse trio weet dat wel enthousiast aan de moderne man te brengen. En dat enthousiasme slaat flink over op een volle Helling.

Bluesrock met Britse branie smaakt wonderwel

Bluesrock. In de vocabulaire van ondergetekende valt het in de categorie vieze woorden. Het roept onstopbare gedachten op aan schraal bier, lederen laarzen en vet grijzig haar. Tenzij het gepaard gaat met wat jonge Britse branie en luchtige frisheid. En zo is Little Barrie’s debuutalbum ‘We Are Little Barrie’ stiekem een van de leukste releases van 2005 tot nu toe. Goede liedjes maken hoeft volgens Little Barrie niet ingewikkeld te zijn. Het liefst houdt het trio het zo simpel mogelijk. Het resulteert in een bijzonder sympathieke mix van rock, soul en blues. Bijna twee maanden geleden verscheen het album, en sindsdien heeft de groep heel voorzichtigjes wat naamsbekendheid opgebouwd. Zanger/gitarist en Barrie Cadogan doet de naam van zijn band eer aan. Hij is inderdaad een typisch Engels vedergewicht: spits gezicht en graatmager. Hij maakt binnensmonds wat grapjes en soleert graag en veel, maar nergens met een overdreven pose. Alles in dienst van het liedje, zeg maar. Zijn stijl is losjes en beheerst, nooit te veel. Drummer Wayne Fulwood geeft de band letterlijk en figuurlijk het meeste gewicht. Niet voor niets staat zijn drumstel prominent midden op het podium. In zijn gezette lijf huist namelijk de meest soulvolle stem van de band. Het mag dan niet altijd zuiver zijn, het plezier straalt er in elk geval vanaf. Dat is vooral te merken in ‘Please Tell Me’, waarin Fulwood de lead vocalen voor zijn rekening neemt. Bassist Lewis Wharton beperkt zich vooral tot het spelen van eenvoudig klinkende, maar effectieve baslijntjes. Een opmerkelijke bijrol is er voor het verdekt opgestelde vierde bandlid (de roadie), dat in de coulissen vol overgave de tamboerijn bespeelt: een onmisbaar detail als je een beetje soul in je band wilt hebben. Uiteraard speelt Little Barrie vooral werk van het debuutalbum. Grootste smaakmaker is single ‘Free Salute’, waarop gretig gedanst wordt. Om nou te zeggen dat Little Barrie hier vanavond de sterren van de hemel speelt, gaat wat ver. Maar het Utrechtse publiek laat zich door de niks-aan-de-hand-rock in elk geval probleemloos vermaken. Zo probleemloos dat de heren op het podium zelfs enigszins verbaasd lijken door het enthousiasme. Dat we ‘het beste publiek van de tour zijn’ lijkt dan ook voor de verandering eens geen gemakkelijk cliché. En de kleine Barrie zou zomaar in hoog tempo op kunnen groeien tot een grote Barrie. Little Barrie Gezien: zaterdag 16 april 2005, Tivoli de Helling