Veel is er niet bekend over Dopplereffekt. Behalve dan dat het een duo uit de VS is en dat ze nagenoeg geen optredens en al helemaal geen interviews geven. Een man en een vrouw, naam en identiteit zijn niet bekend, die zich achter vreemde, Duitse pseudoniemen verschuilen. Hun schaarse releases komen uit via het Amerikaanse label Dataphysix. Intrigerend, zou je zeggen. Eigenlijk zouden we dus vereerd moeten zijn met het bezoek van het duo aan Utrecht, aangezien ze graag in de anonimiteit verkeren. En, het moet gezegd, voorafgaand aan het optreden was de sfeer zéker gecreëerd; snoeiharde, droge electro met vage bliepjes en andersoortige geluiden knalde uit de boxen. Gecombineerd met gedimd rood licht had het in een David Lynch film niet misstaan. Ook de eerste blik op Dopplereffekt, toen de gordijnen zich openden, was op zijn zachtst gezegd interessant te noemen; een man en een vrouw met Zorro-maskers op, tegenover elkaar gezeten op twee bureaustoelen achter een keyboard. That’s it. Een enkele aanraking van een toets en verder als een wassen beeld voor zich uit starend. Kortom, iets wat je bij een gemiddeld bezoek aan Tivoli niet tegenkomt. Dit is echter waar het interessante en het mysterieuze ophoudt. Het optreden van het duo bestond louter uit nagenoeg eindeloze geluidslandschappen die nauwelijks konden boeien. Schaamteloze kopieën van vroege Kraftwerk-nummers was het publiek zijn deel. Variatie was bijna niet te vinden en tempo al in het geheel niet. Je zou je bijna afvragen of er niet beter stoelen in de zaal neergezet hadden kunnen worden. Na een uur van schier hetzelfde werd – met een laatste kwartier wat menig trommelvlies zich nog lang zal heugen – onder luid boegeroep de brui eraan gegeven. Geen voet was in dit gehele uur van de grond gekomen. Alles leuk en aardig, maar als je geen interviews geeft en geen toestemming tot het maken van opnames en/of foto’s, maak het dan waar. Maar primadonna-gedrag en een optreden als dit vraagt om een kwartiertje in de hoek met ezelsoren op. Diegenen die het optreden hadden uitgezeten konden gelukkig nog wel de heupen losgooien op een zéér dansbare set van Legowelt vs. Orgue Electronique; een fijne combinatie van jaren ‘80 new wave-klanken met goeie beats en fijne synth-deuntjes. Dopplereffekt en Legowelt vs. Orgue Electronique Gezien: Tivoli, zaterdag 23 april 2005