Onder aanvoering van T. Raumschmiere danste Nu-Heroes zich zaterdagavond tot in de kleine uurtjes een slag in de rondte. Het fuifzweet dat van de muren droop, is nauwelijks opgedroogd, wanneer een dag later Ernst Horn en Alexander Veljanov aankomen in Tivoli. Zoals elk (sub)genre zijn absolute helden kent, zo zijn deze twee – samen actief onder de naam Deine Lakaien – dat in de ‘gothic’ scene zeker. Van een aardig darkwave-groepje, ontwikkelde de act zich via acht albums tot een band om serieus rekening mee te houden. Deine Lakaien vindt u onder de trefwoorden: intelligent, hypnotiserend, vakbekwaam en magisch. Deine Lakaien: een naam ook die in Nederland bijna alleen onder ‘goths’ op warme bijval kan rekenen. Helaas lijkt de connectie met de ‘gothic’ bepaalde mensen te weerhouden deze concerten te bezoeken. Alsof ‘gothic’ een hermetische, enge gemeenschap betreft, waar je bijvoorbeeld als indierocker niets te zoeken hebt. Niets is minder waar. Zo is het jaarlijkse Summer Darkness Festival een open samenkomst van gelijkgestemde geesten die in en met elkaar herkenning en bevestiging vinden. Een identiteit die tussen en met de acts gedeeld wordt en ergens ligt in het scheppen van een volkomen unieke wereld. Een biotoop als alternatief voor het van ‘plastic fantastic’ en modieuze opgelegde vrolijkheid vergeven consumentisme van de hedendaagse maatschappij. In plaats van botte tegenreacties op tieten-kont videoclips vol bling-bling, kenmerkt deze ondergrondse stroming zich door een veelal smaakvolle en doordachte vorming van een eigen gezicht. En dat alles met veel gevoel voor schoonheid, romantiek en de durf tot dromen. En of het nu voor de dansvloer bedoeld is (P.A.L.), of in soundscapes ligt (Coph Nia); of het nu met een hang naar oer-Goden en folk gebracht wordt (Omnia), of met middeleeuwse muziek speelt (Qntal); deze ondergrondse beweging kent talloze verrassende gezichten. Natuurlijk kan niet elke ster even helder schitteren, zo blijkt ook zondagavond weer in een halfvolle Tivoli. In een kleine gemeenschap als deze, worden bepaalde acts misschien wel wat erg snel aan het hart gedrukt, omdat er nu eenmaal niet al te veel keuze is. Zoals we bijvoorbeeld zien bij voorprogramma The Escape. Weinig inventieve gothrock met drumcomputer en wiebelende Depeche Mode-zang, wordt nog een beetje verder om zeep geholpen door een metalriffje hier en een progrock-gitaarsolo daar. De vergezochte mix werkt niet of nauwelijks, en tenenkrommende krampachtigheid is niet ver weg. Ontsnappingswegen zoeken lijkt dan ook een goed plan. The Escape slaat ten opzichte van Deine Lakaien dan ook als de spreekwoordelijke tang op het varken. Want wat Ernst Horn en Alexander Veljanov het volgende dikke anderhalf uur laten horen, staat als een huis. Deine Lakaien beroert vele snaren in mijn platgeconcerteerde ziel. Veljanov mag eruit zien als een Robert Smith mét kam en kapper; het is zijn stem die boekdelen, hele bibliotheken spreekt. Denk aan de warme gloed die uitgaat van mannen als Nick Cave of Stuart Staples, maar dan met de dieprode kleur van de beste wijnen. Vanaf de eerste momenten declameert Veljanov, hij palmt zijn zang in, herhaalt hij steeds weer dezelfde strofen. Hypnotiserende mantra’s zijn het gevolg; lyriek met een onontkoombare zuigkracht. Eenmaal binnen in het Deine Lakaien-wereldje ontspinnen de verhalen zich pas echt. Met als kippenvelmoment bij uitstek het Franstalige ‘Vivre’; vol diepromantische dromen. Vanachter zijn vele 'vintage' toetsenborden en een echte piano dirigeert de klassiek geschoolde Horn de band door het concert. Deine Lakaien is live niet compleet zonder twee knappe violistes, een gitarist en een cellist. Het orkest ondersteunt Veljanov’s magische gezang met vaak complexe arrangementen en structuren. Songlijnen die naar sfeervolle ambient neigen, tegen darkwave aanschurken, maar ook invloeden uit de rock, folk, industrial en klassiek laten horen. Tussen Veljanov’s zang en Horn’s briljante composities gebeurt het wonder. Een huwelijk tussen precies goed gevonden toonzetting en verhalende kracht. Melancholie mag dan de gezonde zus van depressie zijn; bij geen van beide komt Deine Lakaien in de buurt. De magische mantra’s geven namelijk hoop, licht en helende kracht. Deine Lakaien schept een alternatieve wereld van hoofse échte romantiek. Een wereld van uitzicht op een betere, andere tijd; met ruimte voor iedereen, voor alle gevoelens, voor eenieders eigen gezicht, keuzes en hart. Dáár ligt de kracht en de pracht van Deine Lakaien. Twee toegiften, een falende drumcomputer en dus een paar akoestisch geïmproviseerde nummers later, gaat het licht aan in Tivoli. Op zielenniveau brandde dat al vanaf de eerste minuut; een gevoel dat meer en meer blijft gloeien… Deine Lakaien & the Escape Gezien: Tivoli Oudegracht, zondag 10 april 2005