Op een haast zomerse zondag in april om 16.30 uur de nieuwe cd presenteren in een donkere concertzaal. Dat blijkt als lokale band te kunnen, zo bewees Pondertone gisteren in dB's. Want ondanks het schitterende weer mocht de opkomst er zijn. De sfeer zat er bij band en publiek goed in en dus vielen er kwalificaties als 'geslaagd' en 'fraai' op te tekenen. 'Grillig' zou ook op zijn plaats zijn. Nog grilliger dan 'Snake & Apacolips', het ter plekke gepresenteerde tweede album waarop Pondertone toch al bepaald niet op één lijn te betrappen viel. Op plaat pakt dat spannend en bij vlagen opwindend uit. En live staan de stevige nummers als het verrukkelijk rammelende 'Kato Faust', het punkrockende 'I Must Be In Love' en weergaloze apotheose 'Planet Goes Boinggg' al helemaal.

De onvoorspelbaarheid van Pondertones vele stijlwisselingen weet in dB's de aandacht er dan ook best bij te houden. Storender is het geluid. In de rustige excercities leiden de contrabas van Patrick Tersteeg, de elektrische piano van Tom Swart, het drumwerk van nieuwe aanwinst Nicolette Lie (dat het bandgeluid wel meer Schwung meegeeft dan tijdens de drumloze sessie in Club 3VOOR12/Utrecht) en de gitaren van Gloricz Jim-collega's Jeroen Pelgrom en Roel Jorna niet altijd tot de som der delen, noch tot een vol totaalgeluid. En ook vocaal blijft Tersteeg niet over de hele linie overeind. 'Charmant rammelend' zijn de woorden die je op het concert zou willen loslaten. Terwijl Pondertone op plaat veel méér is dan dat.

Of het nu het inpassen van de nieuwe drumster is, het geluid in dB's (wat de band tijdens de eerste Club 3VOOR12/Utrecht ook al parten speelde), het wat nonchalant ogende samenspel of een combinatie van factoren; Pondertone boeit maar sporadisch écht in dB's. Beklijven doet de show amper, en dat is best zonde. Zeker als je de op 'Snake & Apacolips', en voorganger 'Silence Is Now' geëtaleerde potentierijke songsmederij in ogenschouw neemt. Een kritische kanttekening, bij een verder meer dan geslaagde zondagmiddag.