Ze begon ooit als vrijwilligster bij Tivoli, Arlette de Jong. Inmiddels is ze vaste promotiemedewerker bij de Utrechtse club. En dus ging onlangs al haar tijd weer zitten in het promoten van de derde editie van het Nu Heroes dansfestival. De Jong: “We willen met dit festival benadrukken dat we veel meer zijn dan een poppodium met bandjes. Het hele jaar door hebben we dansavonden. Al die genres komen tijdens het festival aan bod.” De Jong werd niet geboren met de dansschoenen aan: “Ik ben geboren en groeide op in de Noordoost Polder aan de rand van Friesland. Daar was ik heel geisoleerd. Mijn vader was veeboer en dus woonde ik op een boerderij. Wat mij het meest bijstaat uit die tijd zijn de rechte wegen. Ik heb goed leren fietsen.” Maar aan haar fiets had De Jong weinig om op de leuke plekken te komen. “Als je naar een bandje wilde moest je 40, 50 kilometer reizen. Gelukkig had ik twee oudere broers. Die hadden een rijbewijs. We gingen dan naar Het Bolwerk of Hedon. In Emmeloord had je De Klos. We gingen dan met een vriendenclubje. Dat was best incestueus.” De Jong zat vooral te balen in de polder omdat er niets te doen was. En dus ontvluchtte ze en ging naar Utrecht. Ze lied de bandjes voor wat ze waren en stortte zich in de danswereld. Die had ze voor het eerst op Lowlands leren kennen. “Ik zag Senser in de danstent. Zoiets had ik nog nooit gehoord.” Dat ze televisiewetenschappen ging studeren, betekende dat het onwaarschijnlijk werd dat ze het boerenbedrijf van haar ouders ging overnemen. “Maar die vonden dat eigenlijk prima. Ze waren van mening dat ik beter een vak met meer zekerheid ging uitoefenen. Luister naar het hele interview van Leonieke Daalder met Arlette de Jong in Ziel & Zaligheid 6-4-2005