Bij het betreden van de Rock'n'Roll Highschool, zo rond de aanvangstijd die op de EKKO-site stond, worden we begroet door de geluiden van een bonusband: Glenister blijkt één dag eerder door Gem aan het programma te zijn toegevoegd, en staat nu voor een handjevol vroege bezoekers te rocken. Iets dat ze verbazend goed af gaat voor een (zo op het oog) jonge band: strak gespeeld, en catchy liedjes met genoeg referenties naar andere hedendaagse indierockbands (laten we het S-woord niet noemen) om de gemiddelde Gem-fan te kunnen bekoren. Die liedjes hebben echter nog wel te weinig eigen stempel, om van een memorabel optreden te kunnen spreken, en ook aan de zang schort het nog regelmatig (vals/schreeuwerig). Maar goed, dat zijn problemen waar de meeste beginnende bands mee kampen. Echt memorabel wordt het pas als de ‘special guest’ van Gem, de Ierse band Woodstar, ten tonele verschijnt: denk aan Mercury Rev maar dan met gitaren, Flaming Lips maar dan zonder de elektronische bliepjes, of desnoods Grandaddy maar dan met pit. Met twee gitaren, een bas, een synthesizer/keyboard en de bijna eng hoge stem van zanger Fin Chambers weten de heren een zelfde soort droommuziek neer te zetten, maar met genoeg dynamiek om het interessant te houden: net als het te lieflijk dreigt te gaan klinken knallen de harde gitaren er weer in om je wakker te schudden. Zo wordt een groot gedeelte van de inmiddels bijna een jaar oude debuutplaat ‘Life Sparks’ gespeeld, naast wat nummers van de EP’s, waarbij het hard/zacht-contrast gelukkig live iets groter is dan op de platen. Het publiek, dat tijdens de band nog in ruime mate binnendruppelt, reageert voorzichtig positief (zeker niet uitgelaten) op de band, die ogenschijnlijk verbaasd is überhaupt applaus te krijgen. Als ik naderhand nog even de zanger opzoek zegt hij inderdaad blij verrast te zijn door de reacties van het publiek in Nederland: dit tourtje (langs Amsterdam, Groningen, Haarlem, Utrecht en Breda) is dan ook de eerste keer dat Woodstar naar het Europese vasteland komt, blijkbaar verwachtte de band geen warm onthaal. Maar kwaliteit wordt altijd beloond: geweldige band. En dan is het om een uurtje of tien tijd voor Gem, dat een week na hun vorige EKKO-optreden wederom doet waar het voor gekomen is: rocken. En dat doen ze op precies dezelfde manier als al die andere keren dat ze de afgelopen paar maanden op de planken stonden, niet veel beter, niet veel slechter. Na afloop mag de vaste donderdag-dj van Tivoli, St. Paul, achter de draaitafels kruipen om de avond dansbaar te vervolgen, hetgeen hij met verve doet: zijn muziekkeuze is nauwelijks te onderscheiden van de gebruikelijke zaterdagavond-EKKO-muziek, en dat is geen slechte zaak. Ook qua opkomst van publiek is het vanavond niet anders dan een normale zaterdagavond: bomvol. Een geslaagde avond dus, maar dit duidt wel op een punt van kritiek op het hele formaat van deze Rock & Roll Highschool: de meerwaarde is, op de gastbands na, niet duidelijk. Gem heeft de afgelopen tijd al erg veel opgetreden, dus de noodzaak van drie EKKO-data ontbreekt ietwat, en de dansavond is vrijwel identiek aan de reguliere Diep in de Groef-avonden. Maar goed, zo lang bands als Woodstar en Solo worden uitgenodigd zult u de recensenten niet horen klagen. Over twee weken komt Johan, benieuwd wat die er na 2,5 jaar van bakken. Rock 'n Roll High School met Gem, Woodstar en Glenister. Gezien: EKKO, zaterdag 11 september.