Als ik direct na hun ZININ-optreden het backstage-gebied achter het hoofdpodium betreed, tref ik daar allereerst een bezwete gitarist Dennis Huige en zanger Bart van der Weide aan. Ze doen hun beklag over de onduidelijkheid bij de stagemanager, waardoor ze te lang hebben doorgespeeld en twintig minuten van slotact BOO! af hebben gesnoept. “Ik voelde me daar gewoon lullig over” vertelt Bart als we kort daarna in een tot kleedkamer ingerichte schaftkeet plaatsnemen. Maar bassist Stefan de Kroon, die wat later aanschuift is daar heel wat nuchterder over. “Ach, we hebben gewoon lekker lang gespeeld”. Daar stemt de rest mee in, want het is al een tijd geleden dat Racoon op het podium stond. “Het ging weer harstikke lekker!” Jullie hebben naaste oude bekenden ook wat nieuwe nummers gespeeld. Hoe ver zijn jullie met het nieuwe album? Dennis: “De nummers die erop komen staan al vast, er moet alleen nog gemixed worden. Bart: “We zijn zo ontzettend trots op de nieuwe shit”. In al zijn enthousiasme liggen deze woorden voortdurend voor in de mond bij Bart. Een gesprek met Racoon maakt een ding in ieder geval duidelijk: Anderhalf jaar na de breuk met Sony is de band weer vol optimisme en wil dat graag laten horen. Vertel eens, hoe verging het jullie in de periode na de breuk met Sony eind 2002? Stefan: “In het begin was het wel moeilijk. Om door te gaan”. Maar Bart vult meteen aan: “We waren opgelucht om van de druk af te zijn die een grote maatschappij als Sony je oplegt. We zijn gewoon weer nummers gaan schrijven. Dat kunnen we nou eenmaal niet laten”. Verder wordt duidelijk dat Michel (Schoots; producer van het eerste en het komende album red.) een grote rol heeft gespeeld om de band weer op de rails te krijgen en het nieuwe album in de stijgers te zetten “Michel is sinds ‘Till monkeys fly’ een vriend van ons geworden. Nadat Sony ons aan de kant zette heeft hij ons als het ware door elkaar gerammeld, zodat we ons weer gingen richten op het essentiële: mooie popliedjes schrijven”. Hoe komen die mooie popliedjes tegenwoordig tot stand? Dennis: “Nummers schrijven is nu bewust geen bandproces meer, dat in de studio plaatsvindt, maar thuis bij de haard. Gewoon simpel, een akoestisch raamwerk. Ons nieuwe album moet een echte popplaat worden, met dezelfde puurheid als de eerste”. Bart: “Door Michel zijn we veel naar de Beatles, The Kinks, The La’s gaan luisteren. Hij zei, zo moeten de nummers voor de nieuwe plaat gaan klinken”. Dennis: “Geen geëxperimenteer meer zoals op ‘Here we go, stereo!’”. Toch moeten we niet dezelfde soort powerpop als op ‘Till monkeys fly’ verwachten. Stefan: “We zijn serieuzer geworden. Vooral tekstueel. We zullen waarschijnlijk nooit meer een nummer als ‘Feel like flying’ maken”. Zo te horen is de invloed van jullie producer, Michel Schoots erg groot geweest? Stefan: “Zelf ben je gewoon niet objectief genoeg. Je hebt iemand van buiten nodig die je helpt om te beslissen welke nummers geschikt zijn”. Bart: “Michel is een soort vijfde bandlid met wat meer afstand”. Dennis: “Hij had al van het begin af aan een duidelijk beeld voor zich van hoe de plaat moet worden en daar passen sommige nummers gewoon niet in. Stefan: “Vaak heeft hij gelijk, maar soms is het moeilijk te accepteren dat een nummer wat ons juist kippenvel bezorgt niet door de pre-productie komt. Toch leggen we ons er uiteindelijk bij neer”. In januari zal de nieuwe plaat door PIAS worden uitgebracht; een relatief klein label, waar Racoon maart jongstleden in jubelstemming bij tekende. Stefan: “Zij zijn echt geïnteresseerd in de muziek. Niet zoals Sony, waar het alleen om geld gaat”. En relativerend, Dennis: “We moeten ook gewoon blij zijn dat we door hen überhaupt een album konden maken. Vergeleken met twee jaar geleden is het nu heel moeilijk om als band een label te vinden dat je die mogelijkheid geeft. Wij hadden het voordeel dat we al enige naamsbekendheid hadden, anders belandt je demo tegenwoordig gewoon onder op de stapel”. En dan als, de plaat uit is? Bart: “De grens over. Dat is toch ons uiteindelijke doel en PIAS gaat ons daar bij helpen. Zij hebben net als wij zoiets van ‘fuck it! We gaan het gewoon doen’. Ja, die nieuwe plaat zal te gek worden, we zien het hartstikke positief in”.