Michiel Flamman debuteerde in 2001 al op niet alledaagse wijze als J. Perkin. De Utrechter bracht direct een heuse dubbel-cd uit: ‘Exhibit A’ en ‘Exhibit B’, -akoestisch en met band. De daaropvolgdende optredens speelde hij, ook alweer verrassend, voor een publiek dat hem alleen via koptelefoons kon horen – het ‘stille disco’-idee in singer-songwriter-setting. In 2003 was het vervolgens gedaan met de intimiteit. Flamman kondigde het begin van PERKIN aan, een band in kapitalen, waarvan de zeer aangename single ‘Errorist’ als voorproefje diende. Maar inmiddels is het 2004, is van die band alleen nog toetsenist Simon Gitsels over en hun duo-project heet Solo. Een (sic) mag hier teveel van het goede heten. Eventuele twijfels of deze man toch wel weet wat hij wil en niet gewoon mooie plaatjes kan gaan uitbrengen, kunnen evenwel direct de prullenbak in. ‘Exhibit’ mocht er al zijn en het vorige maand bij Excelsior uitgebrachte ‘Songs ‘n Sounds’ is het predikaat ‘mooi plaatje’ zeker waard. In 35 minuten gaan Flamman en Gitsels rustig voor je zitten en spelen ze tien fraaie, verstilde liedjes je oor in. Liedjes over de liefde, hoe die pijn kan doen, afscheid en verwarring. Verrassend, spannend, mooi. Tenminste, dat was de eerste reactie van uw recensent. Totdat de ontdekking kwam dat op het overhandigde promo-exemplaar de nummers in precies omgekeerde volgorde stonden: nummer 1 was nummer 10, nummer 2 was nummer 9 en zo verder. De programmeer-knop kwam er aan te pas, maar wat bleek? De omgekeerde volgorde is een stuk interessanter dan de juiste. De titeltrack is namelijk een al te voor de hand liggende opener, tweede track ‘Lovers story end’ is een veel te vroege stop, single ‘Mind’ is het beste nummer van de plaat en kan dus wel wat naar achter geschoven, en zo verder. Gooi de nummers in omgekeerde volgorde en de luisteraar wordt ineens een stuk beter bij de les gehouden. ‘Silent falls’ is een prachtige breekbare opener, vervolgens is er een mopje triphop en ander fraais en de knaller ‘Mind’ wordt mooi pas tegen het eind weggegeven. Probeer het eens met uw exemplaar! Een al te veilige tracklist doet dit plaatje misschien toch wat de das om en ook het voorspelbaar-onverwachte einde van ‘The rules’ had bijvoorbeeld wel achterwege gekund. Maar laten we dit alles gewoon weer zien als het zoveelste voorbeeld dat aan de dingen die Flamman doet altijd wel iets raar is, onbedoeld of met opzet: met liedjes van deze torenhoge kwaliteit, fronsen wij graag onze wenkbrauwen. Of gebruiken we de programmeer-knop. Solo – Songs ‘n Sounds (Excelsior recordings)