Act: Phoenix, 26 juni 2004, Paleisrevolutie, Muziekcentrum Vredenburg Muziek: Het Franse Phoenix maakte een aanstekelijke mix tussen pop en disco, zonder corny te worden. Dansbaar en vrolijk dus. De excentrieke stem van Thomas Mars geeft de band een heel eigen geluid. Debuut 'United', alweer vier jaar geleden, was dan ook fris en energiek. Inmiddels is er eindelijk die tweede plaat:' Alphabetical'. Een beetje zoet is het allemaal wel, en Phoenix is eigenlijk ook wel een beetje meisjesmuziek. Plus: Phoenix weet het publiek prima te vermaken en krijgt de behoorlijk gevulde zaal vrijwel direct aan het dansen. De band beschikt gewoon over een aardige hoeveelheid goede songs, waarbij overigens wel opvalt dat het oude werk sterker is dan het nieuwe. Min: Een optreden van Phoenix is niet bepaald opwindend om naar te kijken. Met een soort dromerige glimlach zingt Thomas Mars zijn liedjes, zonder al te veel contact te maken met het publiek. De schouders omlaag, de blik op oneindig. Van de rest van de band is ook niet veel vuurwerk te verwachten. Ze staan behoorlijk statisch op het podium. En dat is jammer, want de muziek leent zich best voor wat meer frivoliteit. Ander probleem was dat de microfoon van Mars niet goed afgesteld stond, zodat de zang niet echt uit de verf kwam. Conclusie: Phoenix is een hele aardige band, met hele aardige liedjes en de band speelt ook live heel aardig. Maar om nu te zeggen dat het echt spectaculair was: nee. Cijfer: 7-