Act: Vive La Fête, 26 juni 2004, Paleisrevolutie, Muziekcentrum Vredenburg Muziek: Electro-rock-pop-disco-glam-kitsch met kirrende damesstem. Dit onder het motto: ‘You Love It, Or You Hate It’. Kraftwerk is nooit ver weg, noch de oersimpele Eighties discomelodietjes. Of heet dat eigenlijk oerdegelijk? Hoe dan ook… Vive La Fête weet met instant herkenbaarheid de voetjes in beweging te krijgen en Els Pynoo laat haar pseudo-Franse litanie aan hijgerige – al dan niet seksueel geladen – oneliners op het publiek los. Plus: Als je er dan toch een pastiche van maakt, doe het dan goed. Vive La Fête heeft dat begrepen. Giorgio Moroder, Kraftwerk; de volvette synthleads zijn niet van de lucht. Toen naar nu gehaald met een vette knipoog en veel plezier op het podium. Tel daarbij de uitstraling van frontdame Els Pynoo – gestoken in een weinig verhullend glitterjurkje – en het beeld is compleet. Ook niet mis: de toegiftcover van Visage’s ‘Fade to Grey’. Min: Vive La Fête weet er ondanks hecht spel steeds weer in te slagen de eigen show om zeep te helpen. Minder erg dan op Pinkpop, maar toch pakt het op het podium halen van eersterijhangers weer dramatisch uit. Twee brullende fashion victims en een echtscheidingspaleisbezoeker/Chris Zeegers-wannabe mochten minutenlang de show naar een naoorlogs dieptepunt helpen. Bovendien is een uurtje Vive La Fête ook wel het absolute maximum. Dan is alles gegeven aan dansmoves en raakt de nouveauté wel van de campy kitsch afgebladderd; begint steeds meer op te vallen dat Pynoo & Mommens’ electro-outfit toch niet heel veel om het lijf heeft. Conclusie: Hedonisme, verdraaid goede, en flinterdunne electrokitschpastiche gaan hand in hand. Pynoo schreeuwt, kronkelt, hijgt, kirt en Mommens vermaakt zich prima. Een uur lang amusante kost en een gouden afsluiter. Zonder veel diepgang, is het – met de blik op oneindig – immers prima dansen op Vive La Fête. Cijfer: 8-